3. ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم!
4. ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود،
5. نان ماتم رابدیشان میخورانی و اشکهای بیاندازه بدیشان مینوشانی؟
6. ما را محل منازعه همسایگان ماساختهای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند.
7. ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!
8. موی را ازمصر بیرون آوردی. امتها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.
9. پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.
10. کوهها به سایهاش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.
11. شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.
12. پس چرا دیوارهایش را شکستهای که هر راهگذری آن را میچیند؟
13. گرازهای جنگل آن را ویران میکنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.
14. ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما
15. و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساختهای!