16. «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون میآورد، در مکان وسیع که در آن تنگی نمی بود وزاد سفره تو از فربهی مملو میشد،
17. و تو ازداوری شریر پر هستی، لیکن داوری و انصاف باهم ملتصقند.
18. باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدی ببرد، و زیادتی کفاره تو را منحرف سازد.
19. آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را.
20. برای شب آرزومند مباش، که امتها را از جای ایشان میبرد.
21. با حذر باش که به گناه مایل نشوی، زیرا که تو آن را بر مصیبت ترجیح دادهای.
22. اینک خدا در قوت خود متعال میباشد. کیست که مثل او تعلیم بدهد؟
23. کیست که طریق او را به او تفویض کرده باشد؟ و کیست که بگویدتو بیانصافی نمودهای؟
24. به یاد داشته باش که اعمال او را تکبیر گویی که درباره آنها مردمان میسرایند.
25. جمیع آدمیان به آنها مینگرند. مردمان آنها را از دور مشاهده مینمایند.
26. اینک خدا متعال است و او را نمی شناسیم. و شماره سالهای او را تفحص نتوان کرد.
27. زیرا که قطره های آب را جذب میکند و آنها باران را ازبخارات آن میچکاند.
28. که ابرها آن را به شدت میریزد و بر انسان به فراوانی میتراود.
29. آیاکیست که بفهمد ابرها چگونه پهن میشوند، یارعدهای خیمه او را بداند؟
30. اینک نور خود رابر آن میگستراند. و عمق های دریا را میپوشاند.
31. زیرا که به واسطه آنها قومها را داوری میکند، و رزق را به فراوانی میبخشد.
32. دستهای خودرا با برق میپوشاند، و آن را بر هدف مامورمی سازد.
33. رعدش از او خبر میدهد و مواشی از برآمدن او اطلاع میدهند.