1. یعقوب که غلام خدا و عیسی مسیح خداوند است، به دوازده سبط که پراکنده هستند.خوش باشید.
2. ای برادران من، وقتی که در تجربه های گوناگون مبتلا شوید، کمال خوشی دانید.
3. چونکه میدانید که امتحان ایمان شما صبر راپیدا میکند.
4. لکن صبر را عمل تام خود باشد تاکامل و تمام شوید و محتاج هیچچیز نباشید.
5. واگر از شما کسی محتاج به حکمت باشد، سوال بکند از خدایی که هر کس را به سخاوت عطامی کند و ملامت نمی نماید و به او داده خواهدشد.
6. لکن به ایمان سوال بکند و هرگز شک نکندزیرا هرکه شک کند، مانند موج دریاست که از بادرانده و متلاطم میشود.
7. زیرا چنین شخص گمان نبرد که از خداوند چیزی خواهد یافت.
8. مرد دودل در تمام رفتار خود ناپایدار است.
9. لکن برادر مسکین بهسرافرازی خود فخربنماید،
10. و دولتمند از مسکنت خود، زیرا مثل گل علف در گذر است.
11. از آنرو که آفتاب باگرمی طلوع کرده، علف را خشکانید و گلش به زیر افتاده، حسن صورتش زایل شد. به همینطورشخص دولتمند نیز در راههای خود، پژمرده خواهد گردید.
12. خوشابحال کسیکه متحمل تجربه شود، زیرا که چون آزموده شد، آن تاج حیاتی را که خداوند به محبان خود وعده فرموده است خواهد یافت.
13. هیچکس چون در تجربه افتد، نگوید: «خدا مرا تجربه میکند»، زیرا خدا هرگزاز بدیها تجربه نمی شود و او هیچکس را تجربه نمی کند.
14. لکن هرکس در تجربه میافتد وقتی که شهوت وی او را میکشد و فریفته میسازد.
15. پس شهوت آبستن شده، گناه را میزاید و گناه به انجام رسیده، موت را تولید میکند.