1. یعقوب که غلام خدا و عیسی مسیح خداوند است، به دوازده سبط که پراکنده هستند.خوش باشید.
2. ای برادران من، وقتی که در تجربه های گوناگون مبتلا شوید، کمال خوشی دانید.
3. چونکه میدانید که امتحان ایمان شما صبر راپیدا میکند.
4. لکن صبر را عمل تام خود باشد تاکامل و تمام شوید و محتاج هیچچیز نباشید.
5. واگر از شما کسی محتاج به حکمت باشد، سوال بکند از خدایی که هر کس را به سخاوت عطامی کند و ملامت نمی نماید و به او داده خواهدشد.
6. لکن به ایمان سوال بکند و هرگز شک نکندزیرا هرکه شک کند، مانند موج دریاست که از بادرانده و متلاطم میشود.
7. زیرا چنین شخص گمان نبرد که از خداوند چیزی خواهد یافت.
8. مرد دودل در تمام رفتار خود ناپایدار است.
9. لکن برادر مسکین بهسرافرازی خود فخربنماید،
10. و دولتمند از مسکنت خود، زیرا مثل گل علف در گذر است.
11. از آنرو که آفتاب باگرمی طلوع کرده، علف را خشکانید و گلش به زیر افتاده، حسن صورتش زایل شد. به همینطورشخص دولتمند نیز در راههای خود، پژمرده خواهد گردید.
12. خوشابحال کسیکه متحمل تجربه شود، زیرا که چون آزموده شد، آن تاج حیاتی را که خداوند به محبان خود وعده فرموده است خواهد یافت.
13. هیچکس چون در تجربه افتد، نگوید: «خدا مرا تجربه میکند»، زیرا خدا هرگزاز بدیها تجربه نمی شود و او هیچکس را تجربه نمی کند.
14. لکن هرکس در تجربه میافتد وقتی که شهوت وی او را میکشد و فریفته میسازد.
15. پس شهوت آبستن شده، گناه را میزاید و گناه به انجام رسیده، موت را تولید میکند.
16. ای برادران عزیز من، گمراه مشوید!
17. هر بخشندگی نیکو و هر بخشش کامل از بالا است و نازل میشود از پدر نورها که نزد او هیچ تبدیل و سایه گردش نیست.
18. او محض اراده خود ما رابوسیله کلمه حق تولید نمود تا ما چون نوبرمخلوقات او باشیم.
19. بنابراین، ای برادران عزیز من، هرکس درشنیدن تند و در گفتن آهسته و در خشم سست باشد.
20. زیرا خشم انسان عدالت خدا را به عمل نمی آورد.
21. پس هر نجاست و افزونی شر را دورکنید و با فروتنی، کلام کاشته شده را بپذیرید که قادر است که جانهای شما را نجاتبخشد.
22. لکن کنندگان کلام باشید نه فقط شنوندگان که خود را فریب میدهند.
23. زیرا اگر کسی کلام را بشنود و عمل نکند، شخصی را ماند که صورت طبیعی خود را در آینه مینگرد.
24. زیرا خود رانگریست و رفت و فور فراموش کرد که چطورشخصی بود.
25. لکن کسیکه بر شریعت کامل آزادی چشم دوخت و در آن ثابت ماند، او چون شنونده فراموشکار نمی باشد، بلکه کننده عمل پس او در عمل خود مبارک خواهد بود.
26. اگرکسی از شما گمان برد که پرستنده خدا است وعنان زبان خود را نکشد بلکه دل خود را فریب دهد، پرستش او باطل است.
27. پرستش صاف وبی عیب نزد خدا و پدر این است که یتیمان وبیوهزنان را در مصیبت ایشان تفقد کنند و خود رااز آلایش دنیا نگاه دارند.