8. Jende doilorra zen, izen gabeko jendea,herrialdetik makilaka jaurtia.
9. «Eta orain, koplak ateratzen dizkidate,berorien burlagarri bihurtu naiz.
10. Higuindu egiten naute, niregandik urrundueta aurpegira txu egiten.
11. Jainkoak indargabetu eta apaldu egin nauenez,ez didate batere begirunerik.
12. Ondoan ditut denak batera,bideak prestatzen nire hondamenerako;
13. ihesbidea ixten didate, ni galtzen saiatzen dira,inoren laguntza-beharrik ez dutelarik.
14. Zirriztu zabaletik oldartzen zaizkiterasoka burrundaratsu gainera.
15. Izu-ikarak menpean hartzen nau,haizea bezala desagertzen nire duintasuna,hodeia bezala ezerezten nire ongizatea.
16. Orain, biziak ihes egiten dit,estu eta larri bizi naiz atsekabez.
17. Gauez, hezurretaraino zulatuta saminez,etengabeko oinazeak izaten ditut.
18. Nire larruazala erabat desitxuratua dago,gaitzez estalia tunikaz bezala.
19. Lokatzetan murgildua nago,hona hemen ni hauts eta errauts bihurtua.
20. «Nik deiadar egineta zuk, Jainko, ez didazu erantzuten,aurrean jarri eta begirada zorrotza botatzen didazu.
21. Nire borrero bihurtu zara, gogor erasotzen didazu ukabilka.
22. Airean eramaten nauzu, haizeaz eta ekaitzaz astintzen.