41. Era berean, apaizburu, lege-maisu eta zaharrek ere irri egiten zioten, esanez:
42. «Besteak salbatu ditik, eta bere burua ezin. Israelgo errege omen duk hori; jaits dadila orain gurutzetik, eta sinetsiko diagu berarengan.
43. Jainkoarengan jarria dik uste ona; libra dezala orain, maite baldin badu; ez zuen, bada, esaten Jainkoaren Semea zela?»
44. Orobat, berarekin gurutzean josiak zeuden lapurrek ere irain egiten zioten.
45. Eguerditik hirurak arte ilundu egin zuen lurbira osoan
46. Hirurak inguruan, Jesusek oihu handiz esan zuen: «Eli, Eli, lema sabaktani?» (Hau da: «Ene Jainko, ene Jainko, zergatik utzi nauzu?»).
47. Hau entzutean, bertan zeuden batzuek esan zuten: «Eliasi deika ari da».
48. Eta berehala, haietako batek, lasterka belaki bat hartzera joan, ozpinetan busti eta, kanabera bati muturrean erantsiz, edatera eman zion.
49. Besteek, ordea, zioten: «Egon, ea datorkion Elias salbatzera!»
50. Baina Jesusek, berriro deiadar handia eginez, azken arnasa eman zuen.
51. Eta horra, santutegiko oihala erdiz erdi urratu zen, goitik beheraino; lurrikara izan zen eta harkaitzak zartatu egin ziren;
52. hilobiak zabaldu eta hilik zeuden santu asko piztu egin ziren:
53. hilobietatik irten eta, Jesus piztu ondoren, hiri santuan sartu ziren eta jende askori agertu zitzaizkion.
54. Lurrikara eta gertakari guztiok ikustean, erromatar ehuntariak eta harekin Jesus zaintzen zeuden besteek, beldurrak jota, esan zuten: «Zinez, Jainkoaren Semea zen hau!»