24. Kontuak garbitzen hasi orduko, milioi asko zor zizkion zerbitzari bat eraman zioten.
25. Honek ez zuen zerez ordaindu, eta nagusiak bera, emaztea, seme-alabak eta ondasun guztiak saltzeko agindu zuen, zorra ordainarazteko.
26. Zerbitzariak, orduan, nagusiaren oinetan ahuspezturik, eskatu zion: “Emadazu astia, eta dena ordainduko dizut”.
27. Nagusiak, errukiturik, dena barkatu eta libre utzi zuen zerbitzaria.
28. «Baina zerbitzari hark, irten orduko, diru pixka bat zor zion zerbitzu-lagun batekin egin zuen topo eta, lepotik heldurik eta ito beharrean, esaten zion: “Emadak zor duana”.
29. Laguna oinetara erori zitzaion, erreguka: “Emadak astia, eta dena ordainduko diat”.
30. Baina hark ezetz. Eta joan eta kartzelan sartu zuen, zorra ordaindu arte.
31. «Gertatua ikusirik, beste zerbitzariak biziki nahigabetu ziren, eta guztiaren berri nagusiari ematera joan ziren.
32. Orduan, nagusiak zerbitzari hari berriro dei egin eta esan zion: “Zerbitzari gaizto hori! Horrenbesteko zorra barkatu diat nik, erregutu didaalako.
33. Ez al huen hik ere heure lagunaz errukitu behar, ni hitaz errukitu nintzen bezala?”
34. Eta, haserre bizitan, zigorpean utzi zuen nagusiak, zor guztia ordaindu arte.