21. eta urtegietakoa agortu. Ezin ziren egun batean ere urez ase, neurtua ematen baitzitzaien ura.
22. Haurrak makaldurik zeuden, emakumeak eta gazteak egarriak hilda, eta hiriko plazetan eta ateetako igarolekuetan erortzen ziren indarrik gabe.
23. Jende guztiak —gazte, emakume eta haur—, Oziasengana eta hiriko agintariengana bildurik, esan zuen garrasika arduradunen aurrean:
24. «Izan bedi Jauna zuen eta gure artean epaile! Hona nolako kaltea ekarri diguzuen, asiriarrekin bake-hitzarmenik egin nahi ez izateagatik!
25. Ez dugu inongo laguntzarik. Etsaien eskura eman gaitu Jainkoak, beraien aurrean egarriz eta miseriaz hil gaitezen.
26. Dei egiezue asiriarrei, eta utzi Holofernesen jendeari eta gudaroste osoari hiria harrapa dezaten.
27. Hobe dugu haien harrapakin izan. Esklabo izanen gara, baina bizirik behintzat, eta ez ditugu hiltzen ikusiko geure haurrak, ezta azken arnasa ematen ere emazteak eta seme-alabak.
28. Zeru-lurren izenean eskatzen dizuegu eta gure erruek eta gure arbasoen bekatuek merezitako zigorra ematen digun Jainkoaren, gure arbasoen Jaunaren, izenean: egin ezazue esaten dizueguna».
29. Bildutako jende guztia, aho batez, negar-zotinka hasi zen eta deiadar egin zioten denek Jainko Jaunari oihu handiz.
30. Oziasek esan zien: «Izan adore, senideok! Euts diezaiogun beste bost egunez eta bitartean Jauna, gure Jainkoa, errukituko zaigu berriro, ez baikaitu betiko utziko.
31. Bost egun horien buruan laguntzarik ez badugu, eginen dut zuek esana».