19. Israeldarrek deiadar egin zioten Jaunari, beren Jainkoari, kikilduak baitzeuden, etsaiak inguraturik zeuzkala eta ihesbiderik ez zutela ikustean.
20. Hogeita lau egunez egon ziren asiriarrak beren oinezko, guda-gurdi eta zaldizkoekin hiria inguratzen. Azkenean, Betuliako jendeari ahitu egin zitzaion ontzietako ura
21. eta urtegietakoa agortu. Ezin ziren egun batean ere urez ase, neurtua ematen baitzitzaien ura.
22. Haurrak makaldurik zeuden, emakumeak eta gazteak egarriak hilda, eta hiriko plazetan eta ateetako igarolekuetan erortzen ziren indarrik gabe.
23. Jende guztiak —gazte, emakume eta haur—, Oziasengana eta hiriko agintariengana bildurik, esan zuen garrasika arduradunen aurrean:
24. «Izan bedi Jauna zuen eta gure artean epaile! Hona nolako kaltea ekarri diguzuen, asiriarrekin bake-hitzarmenik egin nahi ez izateagatik!
25. Ez dugu inongo laguntzarik. Etsaien eskura eman gaitu Jainkoak, beraien aurrean egarriz eta miseriaz hil gaitezen.
26. Dei egiezue asiriarrei, eta utzi Holofernesen jendeari eta gudaroste osoari hiria harrapa dezaten.
27. Hobe dugu haien harrapakin izan. Esklabo izanen gara, baina bizirik behintzat, eta ez ditugu hiltzen ikusiko geure haurrak, ezta azken arnasa ematen ere emazteak eta seme-alabak.