25. Oinik ere ez dutelako, bizkarrean eraman behar izaten dituzte, guztiei erakutsiz zein mespretxagarri diren; hori dela eta, gurtzaileak berak ere lotsatu egiten dira.
26. Izan ere, inoiz lurrera erortzen badira, ezin jaiki dira beren kasa; zutik jartzen badituzte, ezin egin zirkinik; etzanik badaude, ezin zutitu beren kasa. Horiei opariak eskaintzea, hildakoei eskaintzea bezala da.
27. Sakrifizioetako oparigaiak saldu egiten dituzte apaizek beren irabazirako; emazteek, berriz, oparigaien zati bat gazitu egiten dute gordetzeko, behartsuei eta gaixoei ezer banatu gabe.
28. Oparigaiok haur egin berri diren nahiz hilerokoarekin kutsatuta dauden emakumeek ere ukitu ohi dituzte.«Beraz, jainko ez direla jakinik, ez izan horien beldur!
29. «Orduan, nolatan deitu jainko? Emakumeek ere opariak eskaintzen dizkiete urre, zilar eta zurezko idolo horiei.
30. Apaizek gurdiak garraiatzen dituzte jauretxean. Jantziak urraturik, kaskamotz, bizargabe eta buru hutsik,
31. garrasiak botatzen dituzte eta oihuka ibiltzen dira beren jainkoen aurrean, hileta-afarietan egin ohi den bezala.
32. Beren idoloei kendutako arropaz janzten dituzte apaizek emazte eta seme-alabak.
33. Mesede edo kalte eginda ere, idoloek ezin ordainik eman. Ez dute ahalmenik norbait errege egiteko, ezta kentzeko ere.
34. Era berean, ezin eman inori aberastasunik, ez dirurik. Norbaitek zin egindakoa betetzen ez badu ere, ezin diote konturik eskatu.
35. Ezin dute inor heriotzatik libratu, ezta gizagaixorik ere ahaltsuaren atzaparretatik.
36. Ezin diote itsuari ikusmena eman, ezta inor estuasunetik atera ere.
37. Ez dute alargunaren errukirik eta ez diote laguntzen umezurtzari.
38. Urrez eta zilarrez estaliriko egur-puska horiek menditik ateratako harrien antzeko dira; horien gurtzaileak lotsaturik gertatuko dira.
39. Nola pentsa edo esan jainko direla?