1. Entzun, itsas herriok,adi egon, urrutiko naziook.Jaio aurretik izan ninduengogoan Jaunak,amaren sabelean nengoela,neure izenez deitu.
2. Ezpata zorrotz bihurtu zidan mihia,bere eskupean babestu ninduen;gezi zorrotz ninduen bihurtueta geziontzian gorde.
3. Esan zidan:«Zu zara nire zerbitzaria, Israel,zure bidez agertuko dutneure ospea».
4. Ni, berriz,hau ari nintzen pentsatzen:«Alferrik nekatu naiz,hutsean eta zertarako gabeakitu ditut indarrak».Baina Jaunaren eskuetan zegoennire eskubidea,nire Jainkoaren eskuetannire lansaria.
5. Ohorez jantzi nau Jaunaketa neure Jainkoa dut indar.Amaren sabelean eratu ninduenbere zerbitzari izateko,Jakoben leinuak berarenganabihurraraztekoeta Israel herria biltzeko.Orain, honela mintzo zait Jauna:
6. «Ez da aski zu nire zerbitzari izateaJakoben leinuak susperrarazieta berritzekoeta Israelen bizirik geldituakitzularazteko;nazioen argitzat ezarriko zaitut,nire salbamenalurraren bazterrerainoeraman dezazun».
7. Hau diotso Jaunak,Israelen askatzaileeta Jainko santuak,erabat mespretxatua izan denari,mundu guztiak gorrotatueta zapaltzaileek esklabobihurtu dutenari:«Zu ikustean,altxatu egingo dira erregeak,makurtu buruzagiak,leiala den Jaunarenganakobegirunez,aukeratu zaituenIsraelen Jainko santua dela eta».
8. Hau dio Jaunak:«Onginahi-garaianerantzungo dizut,salbamen-egunean lagunduko.Nik eratu zaitut eta izendatu,herriarentzat ituna berritzeko,herrialdea susperrarazieta leheneratzeko,hondaturiko lurraldeaondaretzat banatzeko.