1. «Ni, Nabukodonosor, lasai eta zoriontsu bizi nintzen neure errege-jauregian.
2. Baina, gau batez, ohean nengoela, amets bat egin nuen, zeharo izutu ninduena, eta erabat beldurtu ninduten amesgaizto eta ikuskariak izan nituen.
3. Orduan, Babiloniako jakitun guztiak bilarazi nituen, ametsaren esanahia azaltzeko.
4. Etorri ziren, bada, aztiak, igarleak eta astrologoak, eta ametsa kontatu nien; baina ez ziren esanahia azaltzeko gauza izan.
5. Azkenean, Daniel aurkeztu zen. Gizon hau, nire jainkoaren ohorez Beltxatzar ere deitua, jainko santuen espirituz beterik dago. Kontatu nion ametsa, esanez:
6. Beltxatzar, aztien buru zaren hori, badakit jainko santuen espirituak gidatzen zaituela eta misterio zailik ez dagoela zuretzat. Azal iezadazu, bada, ametsaren esanahia.
7. Ohean nengoela, ikuskari hau izan dut:«Zuhaitz guztiz garaiazegoen munduaren erdian.
8. Zuhaitzahandia eta sendoa egin zen:zeruraino iristen zen,munduaren azken ertzetik ereikus zitekeen.
9. Haren hostoak ederrak ziren,eta fruituak ugari,sorkari guztiak asetzeko adina.Basapiztiek haren itzaleanegiten zuten abaroeta hegaztiek haren adarretan habia.Bizidun ororen janari zen.
10. «Oraindik ohean nengoela, zerutik zetorren aingeru zaindari bat ikusi nuen ikuskarian.
11. Ozenki egin zuen oihu, esanez:«Bota zuhaitza,moztu adarrak,kendu hostoak,jaurti behera fruituak!Ihes egin bezatehonen azpitik piztiek,baita adarretatik hegaztiek ere.
12. Utzi lurrean, ostera,zuhaitzondoa bere erroekin,lotu burdinazkoeta brontzezko kateez,eta geldi bedi zelaiko belarretan.Busti beza ortziko ihintzak,janaritu bedi belarrez,abereak bezala.
13. Ez du giza adimenik izango,abereen sena baizik.Zazpi urtez biziko da horrela!
14. Aingeru santuak erabakia da hau,bizidun guztiek jakin dezatenGoi-goikoa delagiza erreinu guztien jabea:nahi duenariematen dio berak erregetzaeta gizakietan apalenaerrege-aulkira jasotzen.
15. «Hauxe da nik, Nabukodonosor erregeak, izan dudan ametsa. Orain zuk, Beltxatzar, azaldu ametsaren esanahia. Erreinuko jakitun guztiak ez dira gai izan hori azaltzeko; zuk, ordea, egin dezakezu, jainko santuen espirituak gidatzen baitzaitu».
16. Daniel, Beltxatzar ere deitua, harri eta zur gelditu zen une batez, bere burutazioek beldurtuta. Erregeak esan zion:—Beltxatzar, ez izutu ametsa eta beronen esanahia direla eta.Beltxatzarrek erantzun zion:—Izan bedi zure etsaientzat amets honek adierazten duena.
17. Zuhaitz handia eta sendoa ikusi duzu, garaieraz zerurainokoa, munduaren azken ertzetik ikus zitekeena.
18. Haren hostoak ederrak ziren eta sorkari guztiak asetzeko adina fruitu zuen. Basapiztiek abaro egiten zuten haren itzalean eta hegaztiek habia adarretan.
19. Errege jauna, zeu zara zuhaitz hori! Handi eta sendo egin zara zeu ere; zeruraino iritsi da zure handitasuna, lurraren ertzeraino zabaldu zure boterea.
20. Gero, aingeru zaindaria ikusi duzu zerutik jaisten; honela zioen: «Bota zuhaitza eta txikitu! Zuhaitzondoa, ostera, utzi lurrean bere erroekin eta lotu burdinazko eta brontzezko kateez zelaiko belarretan. Busti beza zeruko ihintzak eta bizi bedi horrela zazpi urtez basapiztien antzera».
21. Errege jauna, hara esanahia, hara Goi-goikoak zuri buruz hartu duen erabakia:
22. Gizartetik botako zaituzte, basapiztien artean biziko zara, belarra jango duzu idiek bezala eta ortziko ihintzak bustiko zaitu. Zazpi urtez egongo zara horrela, Goi-goikoa giza erreinu guztien jabea dela eta berak nahi duena ezartzen duela errege aitortuko duzun arte.
23. Zuhaitzondoa eta erroak uzteko aginduak, berriz, hauxe esan nahi du: denen jabea zeruko Jainkoa dela aitortuko duzunean, errege izango zarela berriro.
24. Beraz, errege jauna, onar ezazu nire aholkua: Utzi zeure bekatuak zuzenbide eginez, uko egin gaiztakeriari, behartsuekin errukitsu izanez. Agian, luzaroan eta zoriontsu biziko zara.
25. Esandako guztia gertatu zitzaion Nabukodonosor erregeari.
26. Handik urtebetera, Babiloniako jauregian egurasten zebilela,
27. esan zuen erregeak:«Hona hemen Babilonia handia,erregeen bizileku izateko eraikia,nire botereareneta aintza paregabearenezaugarri!»
28. Hitz hauek esatearekin batera, mintzo hau entzun zen zerutik: «Nabukodonosor errege, entzun: Galdua duzu zeure erregetza!
29. Bota egingo zaituzte gizartetik! Basapiztien artean biziko zara, belarra jango duzu idiek bezala! Zazpi urtez biziko zara horrela, Goi-goikoa dela erreinu guztien jabea eta berak nahi duena ezartzen duela errege aitortuko duzun arte».
30. Berehala bete ziren hitzok: bota egin zuten Nabukodonosor gizartetik, belarra jaten hasi zen idiek bezala eta haren gorputza ortziko ihintzak bustitzen zuen. Ilea arranoaren lumak bezain luze egin zitzaion eta atzazalak hegazti harraparienak bezalako.
31. Erregeak esan zuen: «Zazpi urteak bete zirenean, nik, Nabukodonosorrek, begiak zerurantz jaso nituen eta berriro giza adimena eman zitzaidan. Goi-goikoari eskerrak eman nizkion eta beti bizi denari gorespena eta aintza:«Haren aginteak beti iraungo du,haren erreinuakmenderen mendetan.
32. Haren aurrean ezdeus diralurrean bizi diren guztiak;nahi bezala darabiltzazeru-lurretako izakiak.Ez da inorharen ahalmenariaurka egingo dionik;ez da inoregiten duenaz ezer esango dionik.
33. «Une berean, adimena eman zitzaidan berriro, eta neure erregetzaren aintzarako, neure ohore eta ospe guztiaz jabetu nintzen. Bila etorri zitzaizkidan kontseilari eta handikiak. Errege-aulkian jarri ninduten berriro eta lehen baino ohore handiagoa izan nuen.
34. Horregatik, nik, Nabukodonosorrek, handietsi, goretsi eta ospatu egiten dut orain zeruko Erregea:«Haren egintza guztiakegiazkoak dira,haren jokabideak zuzenak!Badaki harro dabiltzanakbeheratzen!»