1. Erregea dar-darka gelditu zen; ate gaineko solairura igo eta negarrari eman zion. Bidean honela zioen:—Ai ene seme Absalom, ene seme, ene seme Absalom! Zergatik ez naiz ni hil zure ordez? Absalom, ene seme, ene seme!
2. Jakinarazi zioten Joabi erregea negarrez eta aieneka ari zela Absalomengatik.
3. Egun hartan garaipena dolu bihurtu zen gudaroste osoarentzat, entzun baitzuten gudariek erregea atsekabetua zegoela bere semearengatik.
4. Horregatik, gudarostea isilka sartu zen hirira, gudutik ihesi datorren gudarostea lotsaz isilka sartu ohi den bezala.
5. Erregeak, aurpegia estalirik, oihu handiz honela zioen:—Ai ene seme Absalom, Absalom ene seme, ene seme!
6. Sartu zen Joab erregearen etxera eta esan zion:—Lotsarazi egin dituzu gaur, zuri eta zure seme-alabei, zure emazte eta ohaideei bizia salbatu dizueten gudari guztiak.
7. Gorrotatzen zaituztenak dituzu maite, eta maite zaituztenak gorrotatzen. Zeure gudalburuek eta zeure gudariek bost axola dizutela adierazten ari zara gaur. Badakit, Absalom bizi eta gu guztiok gaur hil izan bagina, ontzat hartu izango zenuela.
8. Jaiki zaitez, irten eta gogoberotu zeure gudariak. Hara, Jaunarengatik zin degizut: ateratzen ez bazara, ez da inor ere geldituko zurekin gaur gauean; orduan, zeure bizitza osoan ikusi izan dituzunak baino gorriagoak ikusi beharko dituzu.
9. Jaiki zen, bada, erregea eta ate ondoan jarri zen. Jakinarazi zioten jende guztiari erregea ate ondoan jarria zegoela, eta denak erregearen aitzinera etorri ziren.Israeldarrak nor bere etxolara ihesi joanak ziren.
10. Israelgo leinu orotan jendea eztabaidan ari zen, esanez: «Erregeak libratu gintuen geure etsaien menpetik, baita filistearren eskuetatik salbatu ere. Absalom dela eta, ordea, ihes egin behar izan du lurralde honetatik.