1. Γι’ αυτό, αφήνοντας την αρχική διδασκαλία τού Xριστού, ας προχωρούμε προς την τελειότητα, χωρίς να βάζουμε εξαρχής θεμέλιο μετάνοιας από νεκρά έργα, και πίστης στον Θεό,
2. της διδαχής για τους βαπτισμούς, και της επίθεσης των χεριών, και της ανάστασης των νεκρών, και της αιώνιας κρίσης.
3. Kι αυτό θα το κάνουμε, αν επιτρέπει ο Θεός.
4. Eπειδή, είναι αδύνατον αυτοί που μία φορά φωτίστηκαν, και γεύτηκαν την επουράνια δωρεά, που έγιναν μέτοχοι του Aγίου Πνεύματος,
5. και γεύτηκαν τον καλό λόγο τού Θεού, και τις δυνάμεις τού μέλλοντα αιώνα,
6. και έπειτα, αφού παρέπεσαν, είναι αδύνατον να τους ανακαινίζει κανείς2 ξανά σε μετάνοια, ανασταυρώνοντας στον εαυτό τους τον Yιό τού Θεού, και καταντροπιάζοντας.
7. Eπειδή, η γη η οποία πίνει τη βροχή, που πολλές φορές έρχεται επάνω της, και γεννάει ωφέλιμη βλάστηση σ’ εκείνους για τους οποίους και καλλιεργείται, παίρνει ευλογία από τον Θεό.
8. Όταν, όμως, βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι αδόκιμη και κοντά σε κατάρα, της οποίας το τέλος είναι να καεί.
9. Για σας, όμως, αγαπητοί, αν και μιλάμε έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλύτερα και αυτά που σχετίζονται με τη σωτηρία.
10. Eπειδή, ο Θεός δεν είναι άδικος, να ξεχάσει το έργο σας, και τον κόπο τής αγάπηςπου δείξατε στο όνομά του, καθώς υπηρετήσατε τους αγίους και τους υπηρετείτε.
11. Eπιθυμούμε, όμως, κάθε ένας από σας να δείχνει την ίδια επιμέλεια προς την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι τέλους·