1. Εκείνη που φωνάζει δεν είναι η Σοφία;Δεν είν’ η φρόνηση που υψώνει τη φωνή;
2. Στέκεται στα υψώματα, πάνω απ’ το δρόμο,καταμεσίς στο σταυροδρόμι.
3. Στις πύλες πλάι, στην είσοδο της πόλης,και στων πυλών το πέρασμα φωνάζει δυνατά:
4. «Σ’ εσάς φωνάζω άνθρωποι,στο γένος όλο των ανθρώπων απευθύνομαι.
5. Εσείς οι ανώριμοι, μάθετε να διακρίνετεκι εσείς οι ανόητοι λογικευτείτε.
6. Ακούστε, και θα πω σπουδαία πράγματα,από τα χείλη μου θα βγούνε λόγια συνετά.
7. Το στόμα μου κηρύττει την αλήθειακι είναι το ψέμα μισητό στα χείλη μου.