1. Εκείνη που φωνάζει δεν είναι η Σοφία;Δεν είν’ η φρόνηση που υψώνει τη φωνή;
2. Στέκεται στα υψώματα, πάνω απ’ το δρόμο,καταμεσίς στο σταυροδρόμι.
3. Στις πύλες πλάι, στην είσοδο της πόλης,και στων πυλών το πέρασμα φωνάζει δυνατά:
4. «Σ’ εσάς φωνάζω άνθρωποι,στο γένος όλο των ανθρώπων απευθύνομαι.
5. Εσείς οι ανώριμοι, μάθετε να διακρίνετεκι εσείς οι ανόητοι λογικευτείτε.
6. Ακούστε, και θα πω σπουδαία πράγματα,από τα χείλη μου θα βγούνε λόγια συνετά.
7. Το στόμα μου κηρύττει την αλήθειακι είναι το ψέμα μισητό στα χείλη μου.
8. Τα λόγια όλα που βγαίνουν απ’ το στόμα μουείναι λόγια σωστά·δεν είναι τίποτε σ’ αυτά πονηρό ή διεστραμμένο·
9. όλα είναι καθαρά για κείνον που έχει νουκι όλα σωστά για κείνους που έχουν γνώση.
10. Τη διδαχή μου προτιμήστε την από τ’ ασήμι,τη γνώση απ’ το χρυσάφι το εκλεκτό.
11. Γιατί η Σοφία είναι καλύτερη απ’ τα πολύτιμα πετράδια,κι απ’ όλα αξίζει πιότερο τα πράγματα, τα πιο ακριβά.
12. »Εγώ, η Σοφία, κατοικώ με τη φρόνηση,του στοχασμού τη γνώση την κατέχω.
13. Όποιος τον Κύριο σέβεται, το κακό το απεχθάνεται·μισώ την έπαρση και την υπεροψία,το δρόμο τον κακό, το στόμα που διαστρέφει.
14. Κάνω σχέδια και τα ολοκληρώνω·σ’ εμένα υπάρχει και η σύνεση και η δύναμη.
15. Με τη βοήθεια μου οι βασιλιάδες βασιλεύουνκι οι άρχοντες νομοθετούν αυτό που ’ναι σωστό.
16. Με τη βοήθεια μου οι ηγεμόνες κυβερνάνε,οι μεγιστάνες,κι όλοι όσοι κρίνουνε στη γη.
17. Εγώ, η Σοφία, αγαπώ αυτούς που μ’ αγαπάνεκι όλοι με βρίσκουν, όσοι με αναζητούν.
18. Μαζί μου κουβαλώ πλούτη και δόξα,πολύτιμα αγαθά και ευτυχία.
19. Καλύτερος είν’ ο καρπός μου απ’ το χρυσάφι το καθαρόκι ό,τι από μένα βγαίνει είναι καλύτερο κι από τ’ ασήμι το εκλεκτό.
20. Στο δρόμο περπατώ της δικαιοσύνης,μέσα απ’ τα σταυροδρόμια της,
21. για να προσφέρω πλούτη σ’ αυτούς που μ’ αγαπούν,και τα ταμεία τους να γεμίσω.
22. »Ο Κύριος με δημιούργησεπριν απ’ τα έργα του όλα,το πρώτο από τα έργα του από πολύ παλιά.
23. Δημιουργήθηκα πριν από τους αιώνες,αρχή αρχή,προτού να υπάρξει η γη.
24. Γεννήθηκα όταν ακόμα δεν υπήρχαν οι άβυσσοι,προτού να γίνουν οι πηγές, οι νερομάνες.
25. Πριν να θεμελιωθούνε τα βουνάκαι πριν υπάρξουν λόφοι, εγώ γεννήθηκα.
26. Δεν είχε ακόμα κάνει ούτε τη γηούτε τους κάμπουςούτε τον πρώτο κόκκοαπό το σύνολο του σύμπαντος.
27. Ήμουν εκεί όταν στέριωνε τους ουρανούς,όταν χάραζε κύκλο τον ορίζονταστο πρόσωπο του ωκεανού·
28. όταν ψηλά τα νέφη στέριωνεκι ορμητικά αναβρύζαν της αβύσσου οι πηγές·
29. όταν έβαζε όριο στη θάλασσα,ώστε να μην το ξεπερνάνε τα νερά·όταν της γης έβαζε τα θεμέλια.
30. Τότε ήμουν κοντά του σαν μικρό παιδίκι ήμουν η καθημερινή του ευχαρίστηση,ενώ στην παρουσία του χαιρόμουν ακατάπαυστα·
31. χαιρόμουν στης δικής του γης την οικουμένηκι ήμουν ευτυχισμένη στους ανθρώπους ανάμεσα.
32. »Και τώρα ακούστε με, παιδιά:Ευτυχισμένοι είν’ εκείνοιπου τηρούν τις εντολές μου.
33. Τη διδαχή μου ακούστεκαι θα γίνετε σοφοί· μην την εγκαταλείπετε.
34. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που με ακούει,που ξαγρυπνάει καθημερινά μπροστά στην πόρτα μουκαι που στης θύρας μου προσμένει το κατώφλι.
35. Πράγματι, εκείνος που με βρίσκει,βρίσκει τη ζωήκαι του Κυρίου έχει την εύνοια.
36. Μα εκείνος που με ξαστοχάειτον εαυτό του βλάπτει·αυτός που με μισεί, αγαπά το θάνατο».