1. Εκείνη που φωνάζει δεν είναι η Σοφία;Δεν είν’ η φρόνηση που υψώνει τη φωνή;
2. Στέκεται στα υψώματα, πάνω απ’ το δρόμο,καταμεσίς στο σταυροδρόμι.
3. Στις πύλες πλάι, στην είσοδο της πόλης,και στων πυλών το πέρασμα φωνάζει δυνατά:
4. «Σ’ εσάς φωνάζω άνθρωποι,στο γένος όλο των ανθρώπων απευθύνομαι.
5. Εσείς οι ανώριμοι, μάθετε να διακρίνετεκι εσείς οι ανόητοι λογικευτείτε.
6. Ακούστε, και θα πω σπουδαία πράγματα,από τα χείλη μου θα βγούνε λόγια συνετά.
7. Το στόμα μου κηρύττει την αλήθειακι είναι το ψέμα μισητό στα χείλη μου.
8. Τα λόγια όλα που βγαίνουν απ’ το στόμα μουείναι λόγια σωστά·δεν είναι τίποτε σ’ αυτά πονηρό ή διεστραμμένο·
9. όλα είναι καθαρά για κείνον που έχει νουκι όλα σωστά για κείνους που έχουν γνώση.
10. Τη διδαχή μου προτιμήστε την από τ’ ασήμι,τη γνώση απ’ το χρυσάφι το εκλεκτό.
11. Γιατί η Σοφία είναι καλύτερη απ’ τα πολύτιμα πετράδια,κι απ’ όλα αξίζει πιότερο τα πράγματα, τα πιο ακριβά.
12. »Εγώ, η Σοφία, κατοικώ με τη φρόνηση,του στοχασμού τη γνώση την κατέχω.