1. Αλίμονο, πώς το χρυσάφι θάμπωσε,πώς αλλοιώθηκε το καθαρό χρυσάφι!Οι πέτρες οι ιερές διασκορπίστηκανστου κάθε δρόμου τις γωνιές!
2. Οι νέοι της Σιών που ήταν πολύτιμοικαι μέτραγαν το βάρος τους σε καθαρό χρυσάφιτώρα σαν σκεύη λογαριάζονται πήλινασαν κοινά έργα αγγειοπλάστη.
3. Και τα τσακάλια ακόμη στα μικρά τουςδίνουν το γάλα τους και τα φροντίζουνε.Μα οι γυναίκες του λαού μου γίνανε σκληρέςκι αδιάφορες σαν στρουθοκάμηλοι στην έρημο.
4. Κολλάει η γλώσσα των βρεφώνστον ουρανίσκο από τη δίψα·ψωμί ζητάνε τα παιδιά,κι ούτ’ ένας δεν υπάρχει να τους δώσει.
5. Αυτοί που τρέφονταν με φαγητά εκλεκτάστους δρόμους ξεψυχούν από την πείνα·αυτοί που ανατράφηκαν με πολυτέλειες,κείτονται τώρα στην κοπριά.
6. Η διαστροφή του λαού μου ήταν χειρότερηακόμη κι απ’ την αμαρτία των Σοδόμων,που με μιας καταστράφηκαν,χωρίς τη μεσολάβηση χεριών.