16. Γιατί καθόσουν στα μαντριά, Ρουβήν,ν’ ακούς που τα κοπάδια τους φωνάζουν οι βοσκοί;Στις τάξεις του Ρουβήν μεγάλες συζητήσεις γίνονταν.
17. Ο Γαλαάδ έμεινε πέρα απ’ τον Ιορδάνη·ο Δαν γιατί έχει τα πλοία μόνιμη κατοικία του;Ο Ασήρ καθόταν στην ακρογιαλιά,κι αναπαυόταν στα λιμάνια του.
18. Ο Ζαβουλών είναι λαός που με το θάνατο έπαιξεκι ο Νεφθαλί το ίδιο,στων μαχών τα πεδία.
19. Ήρθαν οι βασιλιάδες και πολέμησαν,πολέμησαν οι Χαναναίοι βασιλιάδεςστην πολιτεία Τανάχ, κοντά στης Μεγιδδώ τα κεφαλάρια,αλλά δεν πήραν ασημένια λάφυρα.
20. Από τον ουρανό πολέμησαν τ’ αστέρια,από τις τροχιές τους πολέμησαν τον Σίσερα.
21. Τους πήρε το ποτάμι του Κισών,ο Κισών, το πανάρχαιο ποτάμι.Περπάτησε με δύναμη, ψυχή μου!
22. Τότε μ’ ορμή χτυπήσαν των αλόγων οι οπλέςκαθώς καλπάζουν, φεύγοντας οι καβαλάρηδες.
23. «Καταραστείτε τη Μηρώζ»,είπε ο άγγελος Κυρίου·«σκληρά καταραστείτε τους κατοίκους της!Δεν ήρθαν σε βοήθεια του Κυρίου,δεν πολεμήσανε μαζί με τους γενναίους του ήρωες».
24. Η πιο ευλογημένη ας είναι απ’ τις γυναίκες η Ιαήλ,του Χέβερ η γυναίκα, του Κεναίου.Απ’ τις γυναίκες όλες που κατοικούνε σε σκηνές,αυτή ας είν’ η πιο ευλογημένη.
25. Νερό της ζήτησε ο Σίσερα, κι εκείνη γάλα του ’δωσε·γάλα ολόπαχο του πρόσφερε μες σε πολύτιμη γαβάθα.
26. Το ’να της χέρι άδραξε τον πάσσαλοκαι το δεξί της το σφυρί των εργατών.Και χτύπησε το Σίσερα, το κεφάλι του το κομμάτιασε·του τρύπησε απ’ άκρη σ’ άκρη το μηλίγγι.
27. Στα πόδια της αυτός σωριάστηκε,έπεσε κι εκεί έμεινε.Μπροστά στα πόδια της σωριάστηκε, έπεσε κάτω.’Κει που σωριάστηκε, εκεί έμεινε νεκρός.
28. Κοίταζε η μαύρη η μάνα του από το παραθύρικι εθρηνολόγα του Σίσερα η μάναμέσ’ από το καφασωτό:«Γιατί αργεί να ’ρθεί η άμαξά του;Γιατί οι τροχοί του τόσο αργά κυλάνε;»
29. Από τις πριγκιπέσσες της η πιο σοφή τής απαντά,κι αυτή το ξαναλέει στον εαυτό της:
30. «Σίγουρα, βρήκαν λάφυρα και τα μοιράζονται.Μια, δυο κοπέλες σκλάβες για κάθε μαχητή,λάφυρα από υφάσματα πολύχρωμαγια το Σίσερα κεντημένα,μαντήλι πλουμιστό,κι από τις δυο του όψεις κεντημένο,για το λαιμό του νικητή».
31. Έτσι να καταστρέφονταιόλοι οι εχθροί σου, Κύριε·κι αυτοί που σ’ αγαπούν ας λάμπουνεκαθώς ο ήλιος που ανατέλλει.Και η χώρα ησύχασε για σαράντα χρόνια.