17. Δεν υποφέρει την ανάσα μουη γυναίκα μουούτε τ’ αδέρφια μου την αποφορά μου.
18. Και τα μικρά παιδιά ακόμαδεν με σέβονται·όταν με δυσκολία σηκώνομαι,με περιπαίζουν.
19. Οι πιο στενοί μου φίλοι με σιχαίνονται,κι είναι εναντίον μου εκείνοιπου τους αγαπούσα.
20. Πετσί και κόκαλο έμεινα·το πρόσωπό μου μοιάζει με κρανίο.
21. Αχ, λυπηθείτε, λυπηθείτε με, εσείς φίλοι μου!Το χέρι του Θεού μ’ έχει χτυπήσει.
22. Γιατί μου φέρεστε κι εσείς σκληρά όπως ο Θεός;Τάχα δε μ’ έχετε αρκετά ως τώρα τυραννήσει;
23. Αχ, ας γινόταν να γραφτούν τα λόγια μουκαι σε βιβλίο να καταχωριστούνε!
24. Ή σ’ ένα βράχο με κοπίδι να χαραχτούνκαι με χυτό μολύβινα γεμίσουνε τα γράμματαώστε να μείνουν ανεξίτηλα για πάντα.
25. Μα όχι! Ξέρω πως ζει ο Θεός, ο υπερασπιστής μου,και πως θα πει τον τελευταίο λόγο εδώ στη γη.