1. Θα ήσουνα σαν τη φωτιά που καίει τους θάμνουςκαι κάνει να κοχλάζουν τα νερά,έτσι που οι εχθροί σου να γνωρίσουν τι Θεός είσαι,και τα έθνη να τρέμουν στην παρουσία σου.
2. Άλλοτε, έκανες πράξεις τρομερές, που δεν τις περιμέναμε!Κάποτε που κατέβηκες, τρέμαν’ στην παρουσία σου τα όρη.
3. Απ’ την πολύ παλιά εποχή οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει τίποτα,δεν έχουνε ακούσει,ούτ’ έχουν δει κάποιον θεό άλλον εκτός από σένα,που να βοηθάει όσους ελπίζουνε σ’ αυτόν.
4. Φέρεσαι φιλικά σ’ εκείνουςπου πράττουνε με προθυμία ό,τι είναι δίκαιο,σ’ εκείνους που τηρούν τις εντολές σου.Εσύ οργίστηκες μ’ εμάς,αλλά εμείς δεν πάψαμε να αμαρτάνουμε απέναντί σου·απ’ τα παλιά τα χρόνια είμαστε αποστάτες.
5. Όλοι μας μολυνθήκαμε,κι όλη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ρούχο ρυπαρό.Όλοι μας σαν το φύλλο μαραινόμαστε,κι η ανομία μας καθώς ο άνεμος μας διασκορπίζει.
6. Κανένας δεν επικαλείται τ’ όνομά σουούτε και σκέφτεται να σ’ εμπιστευτεί.Έκρυψες πια από μας το πρόσωπό σου,και να υποφέρουμε, μας άφησες,τα επακόλουθα των αμαρτιών μας.
7. Ωστόσο, Κύριε, εσύ είσαι ο Πατέρας μας.Εμείς είμαστε ο πηλός, ο πλάστης μας εσύ ’σαι·όλοι μας έργο των χεριών σου είμαστε.
8. Γι’ αυτό και μην οργίζεσαι, Κύριε, υπέρμετρακαι μην κρατάς στη μνήμη σουτην ανομία μας για πάντα.Μα κοίταξε, λοιπόν· όλοι εμείς είμαστε ο λαός σου.
9. Οι άγιες σου οι πόλεις ερημώθηκαν·η Σιών έγινε έρημος, η Ιερουσαλήμ ερείπια.
10. Ο άγιος και ωραίος μας ναός,όπου σε υμνούσαν οι προπάτορές μας,της φωτιάς έγινε παρανάλωμα,όλα όσα μας ευχαριστούσαν ερειπώθηκαν.
11. Μπορείς, Κύριε, να μένεις απαθήςμπρος σ’ όλα αυτά;Μπορείς να σιωπάς και να μας ταπεινώνεις ως το έπακρο;