7. Laaß dyr s durch n Kopf geen, dann gibt dyr Herr dir aau s Verständdniss!
8. Vergiß nit drauf, däß dyr Iesen Krist, dyr Dafeter, von de Tootn dyrstanddn ist! Dös ist s Um und Auf von meiner Künddung.
9. Für dös haan i zo n Leidn und bin ankött wie ayn Schaecher, aber s Wort von n Herrgot kan niemdd fössln.
10. Dös allss dyrduld i zwögns de Dyrkoornen, dyrmit aau sö s Heil in n Iesenn Kristn und de eebig Herrlichkeit erlangend.
11. Dös ist öbbs, was myn glaaubn derf: Wenn myr mit n Kristn gstorbn seind, naacherd löbn myr aft mit iem aau.
12. Wenn myr standhaft bleibnd, gaan myr mit iem herrschn aau. Wenn myr n verlaugnend, macht s aau er yso mit üns.
13. Wenn myr aber untreu seind, bleibt er dennert treu, denn er kan si nit verlaugnen.
14. Wah ien dös und beschwör s bei n Herrgot, nit zo n Wärtln, was nix bringt und d Loser eyn s Verderbn füert.
15. Befleissig di vor n Herrgot als ayn Arechter, yn dönn wo nix zo n Naachsagn ist, als ainer, der wo aane Wenn und Aber für de waare Leer einsteet!
16. Yn n gotloosn Gedefl aber gee aus n Wög, weil si de Sölchern grad allweil tieffer einhinreitnd;
17. und iener Leer frisst weiter wie dyr Kreps. Dyr Hümynäus und Filytuss +seind Sölcherne.
18. Die seind von dyr Waaret abgirrt und behaauptnd, d Urstöndd wär schoon gscheghn. Dyrmit untergrabnd s bei mannige önn Glaaubn.