Altes Testament

Neues Testament

Dyr Marx 2:5-16 De Bibl auf Bairisch (BAI)

5. Wie dyr Iesen ienern Glaaubn saah, gsait yr zo dönn Lömling: "Bue, deine Sünddn seind dyr vergöbn!"

6. Ainige Eewärt aber, wo daadl gsitznd, gadenkend syr haimlich:

7. "Wie kan n der grad yso dyrherrödn? Der löstert ja önn Herrgot! Wer kännt n Sünddn vergöbn ausser dönn ainn Got?"

8. Dyr Iesen sueb glei, was s yso denkend, und gsait ien: "Was sinntß n daa haimlich umaynand?

9. Was ist n leichter; däß i zo n Lömling sag: 'Deine Sünddn seind dyr vergöbn!', older: 'Stee auf, nimm dein Baar, und gee umaynand!'?

10. Ietz beweis i s enk aber, däß dyr Menschnsun d Vollmacht haat, daa herunt auf dyr Erdn Sünddn z vergöbn." Und er gsait zo n Lömling:

11. "Also naacherd; stee auf, nimm dein Baar, und gee haim!"

12. Der Man stuend auf dyr Stöll auf, naam sein Baar mit und gieng vor allsand Leut zue. Daa grietnd s allsand aus n Häusl drüber; sö prisnd önn Herrgot und gmainend: "Nän, öbbs Sölchers habn myr diend non nie gseghn!"

13. Dyr Iesen gieng wider eyn n See abhin. Daa kaamend d Leut scharnweis gan iem, und er gaprödigt ien.

14. Wie yr fürbaßgieng, saah yr önn Brenddn Alfäusnsun an n Zollhäusl sitzn und grödt n an: "Folg myr naach!" Daa stuendd dyr Brend auf und gieng mit iem mit.

15. Und wie dyr Iesen bei n Brenddn dyrhaim bei n Össn war, warnd aau vil Zollner und Sünder mit iem und seine Jünger an dyr Tafl. Dyr Iesen hiet ja schoon hübsch aine Jünger beinand.

16. Wie de mauchischn Eewärt saahend, däß yr mit Zollner und Sünder gspeist, naamend sö syr seine Jünger vür: "Wie kan n der grad mit de Zollner und dönn andern Gschwerl össn?"

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Marx 2