27. Dyr Johanns gantwortt: "Kain Mensch dyrraicht öbbs, wenn s iem nit von n Himml göbn ist.
28. Ös selbn seitß meine Zeugn, däß i dyrschaint haan: 'I bin nit dyr Heiland. I bin iem grad vorausgschickt.'
29. Wem de Braut ghoert, der ist dyr Bräuggen; aber dyr Freund von n Hoohzeiter wartt drauf, däß yr kimmt, und freut si recht, wenn yr n draufer rödn hert. Und gnaun dö Freud +empfindd ietz i.
30. Er mueß aufgeen, i verglüe'n.
31. Er, wo von obn kimmt, steet über alln; wer von dyr Erdn stammt, ist irdisch und +rödt aau irdisch. Er, wo aus n Himml kimmt, steet über alln.
32. Was yr ghoert und +gseghn haat, bezeugt yr; dennert nimmt niemets sein Zeugniss an.
33. Wer sein Zeugniss aber annimmt, der besiglt s, däß myn yn n Herrgot glaaubn derf.
34. Denn der, dönn wo dyr Herrgot gschickt haat, künddt yn n Herrgot seine aignen Worter. Dyr Herrgot gibt iem ja seinn Geist mit aane Maaß und Zil.
35. Dyr Vater liebt önn Sun und haat iem allss eyn d Hand göbn.
36. Wer an n Sun glaaubt, der haat dös eebig Löbn. Wer dyrgögn yn n Sun nit gfölgig ist, der gaat s Löbn nit seghn, sundern dyr Zorn Gottes bleibt auf iem."