Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Johanns 3 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Bei de Mauchn war ainer dyrbei, wo Niggydems hieß, und der gaghoert aau yn n +Hoohraat an.

2. Der gsuecht önn Iesenn iewet bei dyr Nacht auf und gsait iem: "Maister, mir wissnd, däßst ayn Leerer bist, der wo von n Herrgot kemmen ist, denn niemdd kan die Zaichen tuen von dir, wenn nit dyr Herrgot mit iem ist."

3. Dyr Iesen gantwortt iem: "Dös Aine derffst myr glaaubn: Wenn öbber nit neus geborn werd, kan yr nit s Reich Gottes seghn."

4. Daa gentgögnt iem dyr Niggydems: "Wie kan n ainer, wo schoon alt ist, geborn werdn? Er kan diend nit nonmaal eyn n Mueterleib einhin und ayn zwaitts Maal auf d Welt kemmen, older?"

5. Dyr Iesen gaab iem an: "Dös Aine sag i dyr: Wenn öbber nit aus Wasser und Geist geborn werd, kan yr nit eyn s Reich Gottes kemmen.

6. Was aus n Fleish geborn ist, dös ist Fleish; was aber aus n Geist geborn ist, dös ist Geist.

7. Denk dyr nixn, wenn i sag, ös müessebtß neus geborn werdn!

8. Dyr Wind waet, wo yr will. Du hoerst n brausn, waisst aber nit, wo yr herkimmt und wo yr hingeet. Yso ist s mit aynn Iedn, wo aus n Geist geborn ist."

9. Dyr Niggydems gerwidert iem: "Also, daa steig i +niemer durchhin!"

10. Dyr Iesen gantwortt iem: "Was; du bist dyr bekannte Gotskundler von Isryheel und versteest dös nit?

11. Dös schlag i dyr dar: Mir rödnd von öbbs, was myr wissnd, und zeugnd für öbbs, was myr gseghn habnd. Und dennert nemtß ünser Zeugniss nit an!

12. I haan enk öbbs von irdische Sachenn verzölt, und dös glaaubtß nit; wie gaatß n naacherd dös glaaubn, wenn i zo enk über öbbs Himmlischs prödig?

13. Niemdd Irdischer ist schoon eyn n Himml obn gwösn ausser iem, wo aus n Himml kemmen ist, nömlich dyr Menschnsun.

14. Und wie dyr Mosen d Schlang eyn dyr Wüestn aufhinghöngt, yso mueß dyr Menschnsun aufhinghöngt werdn,

15. dyrmit ayn Ieds, wo an iem glaaubt, dös eebig Löbn haat.

16. So männig haat dyr Herrgot d Welt gliebt, däß yr seinn Aingebornen hingaab, dyrmit ayn Ieds, wo an iem glaaubt, nit zgrundgeet, sundern auf dös eebig Löbn kimmt.

17. Denn dyr Herrgot haat seinn Sun nit dösswögn eyn d Welt gschickt, däß yr s richtt, sundern dyrmit d Welt durch iem gröttigt werd.

18. Wer an iem glaaubt, werd nit verurtlt; wer nit glaaubt, +ist schoon verurtlt, weil yr nit an n Nam von n Aingebornen Gottes glaaubt haat.

19. Mit n Gricht laaufft s ja yso: S Liecht kaam eyn d Welt; und diener war d Finster yn de Menschn lieber als wie s Liecht, weil iene Taatn boes warnd.

20. Ayn Ieds, wo Übl tuet, hasst s Liecht und kimmt aau nit eyn s Liecht, dyrmit dös Schlechte, was yr tuet, nit aufkimmt.

21. Wer aber naach dyr Waaret handdt, der kimmt eyn s Liecht, dyrmit s aau aufscheint, däß yr s naach n Willn von n Herrgot taan haat."

22. Drauf gieng dyr Iesen mit seine Jünger eyn d Judauer Gard. Daadl gweilt yr mit ien und gataaufft.

23. Aber aau dyr Johanns gataaufft dyrselbn, und zwaar z Enon bei Sälim, weil daadl vil Wasser war; und d Leut kaamend hin und liessnd si taauffen.

24. Dyrselbn war ja dyr Johanns non nit eingspörrt.

25. Daa wurd s zwischn de Johannsnjünger und aynn Judn zo n Streitn zwögns dyr Rainung.

26. Sö gwenddnd si an n Johannsn: "Maister, der, wo enter n Jordn bei dir daa war, und für dönn wost zeugt haast, der taaufft fein ietz aau, und allss laaufft zo iem hin."

27. Dyr Johanns gantwortt: "Kain Mensch dyrraicht öbbs, wenn s iem nit von n Himml göbn ist.

28. Ös selbn seitß meine Zeugn, däß i dyrschaint haan: 'I bin nit dyr Heiland. I bin iem grad vorausgschickt.'

29. Wem de Braut ghoert, der ist dyr Bräuggen; aber dyr Freund von n Hoohzeiter wartt drauf, däß yr kimmt, und freut si recht, wenn yr n draufer rödn hert. Und gnaun dö Freud +empfindd ietz i.

30. Er mueß aufgeen, i verglüe'n.

31. Er, wo von obn kimmt, steet über alln; wer von dyr Erdn stammt, ist irdisch und +rödt aau irdisch. Er, wo aus n Himml kimmt, steet über alln.

32. Was yr ghoert und +gseghn haat, bezeugt yr; dennert nimmt niemets sein Zeugniss an.

33. Wer sein Zeugniss aber annimmt, der besiglt s, däß myn yn n Herrgot glaaubn derf.

34. Denn der, dönn wo dyr Herrgot gschickt haat, künddt yn n Herrgot seine aignen Worter. Dyr Herrgot gibt iem ja seinn Geist mit aane Maaß und Zil.

35. Dyr Vater liebt önn Sun und haat iem allss eyn d Hand göbn.

36. Wer an n Sun glaaubt, der haat dös eebig Löbn. Wer dyrgögn yn n Sun nit gfölgig ist, der gaat s Löbn nit seghn, sundern dyr Zorn Gottes bleibt auf iem."