Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 9:13-31 De Bibl auf Bairisch (BAI)

13. Dyr Hänynies gantwortt: "Der? Oje! I haan y von so vil ghoert, was der yn deine Glaaubignen z Ruslham allss Übls antaan haat.

14. Aau für daa herent haat yr d Vollmacht von de Oberpriester, däß yr allsand verhaftt, die wo deinn Namen anrueffend."

15. Dyr Herr aber spraach zo iem: "Pässt schoon, pässt schoon! Der Man ist mein dyrkoorns Werchzeug; er sollt meinn Nam zo de Haidn und ienerne Künig aushintragn, und ünter d Isryheeler aau.

16. I gaa iem aau glei schoon zaign, wie vil däß yr für meinn Namen leidn mueß."

17. Daa gieng dyr Hänynies hin und eyn sels Haus einhin. Er glögt yn n Saulsn d Höndd auf und spraach: "Brueder Saul, dyr Iesen, dyr Herr, schickt mi, der was dir unterwögs erschinen ist. Du sollst wider seghn und mit n Heilignen Geist erfüllt werdn."

18. Sofort fiel s iem wie Schüeppn von de Augn, und er saah wider. Er stuendd auf und ließ si taauffen.

19. Wie yr ayn Weeng öbbs gössn hiet, gakobert yr si aau wider. Ayn Öttlych Täg blib yr bei de Kebn in Zwötsch,

20. und osnt gakünddt yr önn Iesenn in de Samnungen aus: "Er ist dyr Sun Gottes."

21. Allsand, wo dös ghoernd, gwissnd +niemer, wie s dran seind: "Ist n dös nit der, wo z Ruslham allsand vernichtn gwill, die wo dönn Nam anrueffend? Und ist yr n nit zö üns +aau umherkemmen, däß yr s fangt und vor d Oberpriester bringt?"

22. Dyr Sauls aber gaprödigt um dös fruetiger und brang de Zwötscher Judn ganz schoen durchaynand, weil yr ien bewis, däß dyr Iesen dyr Heiland ist.

23. Yso gieng ayn Zeit her; und aft verschwornd si d Judn, däß s n umbringend.

24. Dyr Saul wurd dös aber inny. Durchhinaus Tag und Nacht gapässnd d Judn bei de Stattoerer, däß s n durchhintuend.

25. Aber seine Jünger liessnd n bei dyr Nacht in aynn Korb über d Statmauer abhin.

26. Wie yr auf Ruslham kaam, haet yr si glei zo de Kristner zuehingrichtt. Die schihend n aber allsand und gakaauffend iem sein Bekeerung nit recht ab.

27. Dyr Bärnäbb aber naam si um iem an und brang n zo de Zwölfbotn. Er gverzölt ien, wie dyr Sauls unterwögs önn Herrn gseghn habeb und däß der mit iem gsprochen habeb und wie yr in Zwötsch offenscheinig und muetig in n Herrn seinn Namen auftrötn sei.

28. Yso taat yr bei ien in Ruslham voll mit, traat farchtloos in n Nam von n Herrn auf

29. und gazerflt aau mit de Zuegraistn von de Judn. Die aber hietnd eyn n Sin, däß s n umbringend.

30. Wie de Glaaubignen daa draufkaamend, brangend s n auf Zesern abhin und gschickend n von dort auf Tärs weiter.

31. De Kirchen in n gantzn Judau, Gälau und Samreit hiet ietz irn Frid. Si gföstigt si und glöbt yn n Herrn glos und wuechs durch d Hilf von n Heilignen Geist.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 9