Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 3:1-11 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Iewet giengend dyr Peeters und Johanns um dreu zo n Bettn eyn n Templ.

2. Daa truegnd ain aynn Man dyrher, der wo von Geburt an lam war. Seine Leut gsötznd n töglichs Tags bei dönn Templtoor nider, wo "de Schoene Pfortn" haisst, däß yr bei de Templgönger betlt.

3. Wie yr ietz önn Peetersn und Johannsn eyn n Templ einhingeen saah, gabetlt yr s halt an.

4. Dyr Peeters und Johanns gablickend n an, und dyr Peeters gsait: "Schau her!"

5. Daa gschaut der Man und gmaint halt, däß yr von ien öbbs kriegt.

6. Dyr Peeters aber gsait: "Geld haan i fein kains. Aber *was* i haan, dös gib i dyr. In n Nam von n Iesenn Kristn, von n Nazeretter, stee auf und gee umaynand!"

7. Und er naam n bei dyr zesmen Hand und grichtt n auf. Und glei schoß eyn seine Füess und Glaicher ayn Kraft ein,

8. und er sprang auf, kunnt steen und gieng umaynand. Dann gieng yr mit ien eyn n Templ, lief und ghupft umaynand und pris önn Herrgot.

9. Allsand Leut saahend, däß yr geen kunnt und önn Herrgot globt.

10. Sö gakennend glei, däß s der war, wo sünst allweil an dyr Schoenen Pfortn von n Templ gsitzt war und betlt hiet. Daa haetnd sö si bald niemer kriegt vor Verstaunen, was mit iem gscheghn war.

11. Dyr gwöste Lame gieng mit n Peetersn und Johannsn mit, und drum lief de gantze Menig bei ien in dyr Salmankappl zamm. Ganz aus n Häusl warnd s vor lautter Wundern.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 3