18. Iener Sin ist ien verfinstert; und sö habnd nit tail an dönn Löbn, dös wo dyr Herrgot schenkt, weil s bokbainig in ienern Sünddnlöbn verharrnd.
19. Haltloos wie s seind, kimmt ien ayn iede Guglfuer grad recht; und wenn s öbbs Mains zo n Tuen geit, seind s glei dyrbei.
20. Dös ist aber nit dös, wasß von n Kristn glernt habtß.
21. Ös habtß doch ghoert, was von iem künddt werd, und seitß beleert wordn, was naach n Iesenn recht und billig ist.
22. Laasstß also enker früehers Löbn, bröchtß mit dönn altn Menschn, wo von dyr