1. Yn n Ärenn seine Sün, dyr Nädäb und Äbihu, naamend ayn Ieder sein Rauckfässl, gakenddnd s selbn an, gstraeund aynn Waaßrauck drauf und brangend yn n Herrn ayn Opfer mit Fremdfeuer dar, auf was dyr Herr kain Bot lögt.
2. Ayn Feuer, wo von n Herrn ausgieng, gverzört s, und sö kaamend vor n Herrn um.
3. Daa gmaint dyr Mosen zo n Ärenn: "I haan s dyr ja glei gsait; dyr Trechtein haat doch gsprochen: 'Yn Opferer bewusst sein mueß mein Herrlichkeit, mein Rued! Däß Eerfarcht sö für mi entbietnd, mueß kennen s gantze Volk.'" Daa fiel yn n Ärenn nix meer ein.
4. Dyr Mosen rief önn Mischyheel und Elzyfän, d Sün von n Ärenn seinn Onckl Usiheel, und gsait ien: "Gee, tragtß diend enkerne Leut von n Heiligtuem vonhin, vür s Lager aushin!"