1. Priester, enk ist klaar gsait wordn, wasß zo n Tuenn habtß und auf wasß
2. Obacht göbn müesstß, nömlich meinn Nam in Eern z haltn, sait dyr Hörerherr. Tuetß dös nit, naacherd schlaudert i meinn Fluech auf enk und mach yn n Sögn auf enk ayn End. I mach wirklich Ernst, wenntß enk dös nit z Hertzn nemtß.
3. I sorg dyrfür, däßß auf kainn Naachwuechs kemmtß, und schmeiß enk önn Mist von enkerne Opfertierer bei de Föster eyn d Ledschn. Aft raeumend s enk zamt dönn Mist aushin.
4. Dann gaatß is gneussn, däß +i daa dyrhinterstöck, yso däß mein Bund mit de Brender besteen bleibn kan, sait dyr Hörerherr.
5. Mein Bund mit n Brenddn gsollt iem Löbn und Frid bringen, und dös haan i iem aau göbn. Er gadient myr in Eerfarcht vor meinn Namen.