3. Und dann schickst ayn Botschaft an n Künig von dyr Roetem, von Mob, von Ämmannen, von Türs und von Sidn. Grad seind ja Gsandte von ien zo n Judauer Künig Zidkies auf Ruslham kemmen.
4. Gib ien dönn Auftrag an ienerne Göbln mit: Yso spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel: Richttß yn enkerne Göbln dös aus:
5. +i haan önn Himml und d Erdn bschaffen zamt de Leut und de Vicher auf dyr Erdn durch mein groosse Macht und Herrlichkeit, und i gib s, wem i will.
6. Und ietz gib i all die Lönder yn meinn Knecht, yn n Künig Nebykädnezer von Bäbl, eyn d Hand; und non de lösste Spizmaus mueß iem folgn.
7. Allsand Völker sollnd iem untertaan sein, iem, yn seinn Sun und seinn Eniggl, hinst däß aau für +sein Land de Zeit kimmt, daa wo s groosse Völker und mächtige Künig knechtnd.
8. Will si aber ayn Volk older Reich yn n Bäbler Künig Nebykädnezer entzieghn und si nit unter sein Joch beugn, naacherd suech i dös Volk mit Krieg, Hunger und Pest haim, sait dyr Herr, hinst däß i s iem ausglifert haan.
9. Und ös, hoertß nit auf enkerne Weissagn, Waarsager, Traaumer, Deutter und Zaauberer, wo behaauptnd, ös kaemtß yn n Bäbler Künig aus.
10. Die weissagnd nit, sundern liegnd grad öbbs zamm; und dyrmit seind s d Schuld, wenntß enker Haimet verliestß. I laaß enk verbannen, und naacherd geetß zgrund.
11. Ayn Volk aber, wo si unter s Joch von n Bäbler Künig beugt und iem untertaan sein will, laaß i ruebig in seinn Vaterland bleibn, sait dyr Herr, und es kan ganz gwon weiterwirtschaftn.