Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ierymies 27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Netty wie dyr Zidkies Josiesnsun Künig von Judau wordn war, ergieng dös Wort daader von n Trechtein an n Ierymiesn:

2. Dös haat myr dyr Trechtein gsait: Mach dyr ayn Zaaumzeug und ayn Joch und lög s dyr eyn s Gnägg aufhin!

3. Und dann schickst ayn Botschaft an n Künig von dyr Roetem, von Mob, von Ämmannen, von Türs und von Sidn. Grad seind ja Gsandte von ien zo n Judauer Künig Zidkies auf Ruslham kemmen.

4. Gib ien dönn Auftrag an ienerne Göbln mit: Yso spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel: Richttß yn enkerne Göbln dös aus:

5. +i haan önn Himml und d Erdn bschaffen zamt de Leut und de Vicher auf dyr Erdn durch mein groosse Macht und Herrlichkeit, und i gib s, wem i will.

6. Und ietz gib i all die Lönder yn meinn Knecht, yn n Künig Nebykädnezer von Bäbl, eyn d Hand; und non de lösste Spizmaus mueß iem folgn.

7. Allsand Völker sollnd iem untertaan sein, iem, yn seinn Sun und seinn Eniggl, hinst däß aau für +sein Land de Zeit kimmt, daa wo s groosse Völker und mächtige Künig knechtnd.

8. Will si aber ayn Volk older Reich yn n Bäbler Künig Nebykädnezer entzieghn und si nit unter sein Joch beugn, naacherd suech i dös Volk mit Krieg, Hunger und Pest haim, sait dyr Herr, hinst däß i s iem ausglifert haan.

9. Und ös, hoertß nit auf enkerne Weissagn, Waarsager, Traaumer, Deutter und Zaauberer, wo behaauptnd, ös kaemtß yn n Bäbler Künig aus.

10. Die weissagnd nit, sundern liegnd grad öbbs zamm; und dyrmit seind s d Schuld, wenntß enker Haimet verliestß. I laaß enk verbannen, und naacherd geetß zgrund.

11. Ayn Volk aber, wo si unter s Joch von n Bäbler Künig beugt und iem untertaan sein will, laaß i ruebig in seinn Vaterland bleibn, sait dyr Herr, und es kan ganz gwon weiterwirtschaftn.

12. Dönn nömlichnen Auftrag haan i yn n Künüg Zidkies von Judau göbn: Beugtß enk unter n Künig von Bäbl, und seitß iem und seinn Volk untertaan; naacherd bleibtß an n Löbn!

13. Zwö solletst du mit deinn Volk durch Krieg, Hunger und Seuchenn umkemmen, wie s dyr Herr yn dönn Volk androot haat, wo si iem entzieghn will?

14. Lostß nit auf d Rödn von de Weissagn, wo mainend, ös känntß yn n Bäbler Künig auskemmen! Denn die saugnd syr grad öbbs aus de Finger.

15. I haan s nit gschickt, sait dyr Trechtein; drum ist s ayn Lug, wenn s in meinn Nam weissagnd. Daa kimmt s grad non so weit, däß i enk verstoeß und däßß zgrundgeetß, ös zamt enkerne sognenntn Weissagn.

16. Zo de Priester und zo n gantzn Volk haan i gsait: Yso spricht dyr Herr: Hoertß nit auf enkerne Weissagn, wenn s prödignend, de Templgezöcher werdebnd aus Bäbl zruggbrungen, und zwaar bald schoon. Was die zammbrächtnd, ist dyrstunken und dyrlogn.

17. Lostß nit auf ien! Dientß yn n Bäbler Künig treusam; naacherd bleibtß an n Löbn! Warum mueß n zeerst dö Stat ayn Trümmerhauffen werdn?

18. Wenn s wirklich Weissagn seind und yn n Trechtein sein Wort habnd, naacherd sollnd s diend önn Hörerherrn anfleehen, däß die Gezöcher, wo non in n Templ, in n Judauer Künig seinn Gschloß und in Ruslham blibn seind, nit aau non auf Bäbl kemmend.

19. Denn dös spricht dyr Hörerherr über d Säulnen, s eeherne Mör, d Wägln und de andern non daablibnen Gezöcher,

20. wo dyr Bäbler Künig Nebykädnezer +nit mitgnummen haat, wie yr önn Joiychein Joiykimsun, önn Judauer Künig, zamt de Gwäppltn von Judau und Ruslham aus Ruslham auf Bäbl umhin gverschlöppt:

21. Also, dös sait dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel, über die Gezöcher:

22. Die werdnd auf Bäbl brungen; und daadl bleibnd s, hinst däß i mi wider drum kümmert, sait dyr Herr, und die wider auf Ruslham zruggbring.