16. Und wenn i n ruef, mainst, däß yr antwortt? Und wenn yr antwortt, dann nit jazet.
17. Er überrennet mi wie Sturmwind; er machet allssand grad non örger.
18. Daa kaem i nit aynmaal zo n Schnaufen; auf d Lösst wär s schlimmer, wie s ie gwösn ist.
19. Er ist dyr Störchste, wenn s um d Kraft geet; und gäng s um s Recht, wer wär mein Sacher?
20. I mach blooß s Mäul auf, schoon höng drinn i, und wenn i hundertmaal nix taan haan.
21. I bin aan Schuld, doch mir ist s bluntzn; mein Löbn, dös kan myr wirklich gstoln bleibn!
22. Ä, wiest ys draest, dös ist dös Selbe; denn sterbn laasst er dönn Ainn wie n Andern.
23. Und wenn ayn Plaag kimmt und allss wöggraeumt, dann lacht dyr Herrgot, wenn dyr Frumm schreit.
24. Wem gibt yr n d Macht denn? Yn de Sauhundd! Wo wär denn non ayn grechter Richter? Wär s nit dyr Herrgot, wer wär dann d Schuld?
25. Mein, wenn i zruggdenk, d Täg seind gflossn. Was haan i denn schoon von meinn Löbn gar?
26. Wie Roornachn schlieffend s umhin; wie Adler, die wo Beuttn haischnd.