27. Und heilig de Brust und d Schultter, weil s von n Einsötzungswider seind, von n Ärenn und seine Sün dönn seinn.
28. Sö ghoernd yn n Ärenn und seine Sün Kunn um Kunn, denn es ist ayn Höbopfer und bleibt ains für d Isryheeler auf eebig, ains von de Opfer, wo s yn n Herrn schuldig seind.
29. D Weihgwänder von n Ärenn ghoernd naach iem yn seine Sün, däß myn s drinn salbt und als Priester einsötzt.
30. Sibn Täg lang sollt s der von seine Sün anhabn, wo für iem Priester werd und eyn s Bekemmzeltt eintritt, däß yr in n Heiligtuem Dienst tuet.
31. Nimm önn Einsötzungswider und koch sein Fleish an aynn gweihtn Plaz!
32. Dyr Ären und seine Sün sollnd s Widerfleish und s Broot aus n Korb in n Vürschopf von n Bekemmzeltt össn.
33. Sö sollnd dös össn, mit was s bei dyr Einsötzung und Weih versuent wordn seind. Kain Laig kriegt dyrvon öbbs, weil s weih ist.
34. Wenn von dönn Fleish older Broot aft non öbbs übrig ist, aft verbrennst ys. Dös derf niemer gössn werdn, weil s heilig ist.
35. Mach s mit n Ärenn und seine Sün gnaun yso, wie i s dyr angschafft haan. Sibn Täg weihst ienerne Höndd!
36. Stich töglichs Tags ayn Stierkälbl für d Versuenung ab, und entsündig önn Altter durch dein Suenopfer und salb n als Weih!
37. Sibn Täg lang also sollst önn Altter yso versuenen und weihen. Aft ist yr hoohheilig; und ayn Ieds, wo hinglangt, ist aau gheiligt.
38. Dös allss sollst auf n Altter darbringen: töglich und bständig zwai mannete jaerige Lämpln,
39. ains eyn dyr Frueh und ains auf Nacht.