13. Wie s dyr Elies ghoert, ghüllt yr syr s Gsicht eyn n Mantl ein, gieng aushin und gstöllt si bei n Eingang von dyr Höln hin. Daa vernaam yr ayn Stimm, dö wo iem zuerief: "+Was willst daa, Elies?"
14. Er gantwortt: "I haet mi mit Hertz und Seel yn deiner Sach gweiht ghaat, o Herr, allmächtiger Got. D Isryheeler hietnd önn Bund mit dir brochen, deine Ältter zstört und deine Weissagn umbrungen. Und ietz bin i yllain übrigblibn; und mir trachtnd s aau non naach n Löbn."
15. Dyr Herr gantwortt iem: "Ietz geest wider zrugg durch d Wüestn und wandertst auf Zwötsch! Daadl salbst aft önn Häsyheel zo n Künig über Ärmau.
16. Önn Jehu Nimschisun salbst zo n Künig von Isryheel, und önn Elysäusn Schäfetnsun aus Abl-Mehola salbst an deiner Stöll zo n Weissagn!
17. Und dös laaufft ietz yso: Wer yn n Häsyheel auskimmt, dönn macht dyr Jehu nider. Und wer yn n Schwert von n Jehu entrinnt, dönn bringt dyr Elysäus um.
18. I gaa z Isryheel sibntauset übriglaassn, allsand die, wo nit yn n Bägl naachhinglaauffen seind."