13. Er gschickt Feuer aus dyr Hoeh, und dös fraaß meinn Kerper auf. Yn de Füess glögt er ayn Gläss, däß s mi übr und z über ghaut. Ainsam, oed haat er mi gmacht, krank und siech, däß nix meer hilfft.
14. Schwaer ist s Joch zwögns meiner Sündd, wie s dyr Herr mir aufglögt haat. Drucken tuet s yso auf s Gnägg, däß i schierger niemer kan. Preisgöbn haat dyr Trechtein mi; mit meinn Widerstand ist s aus.
15. Meine Röckn halffend nix; für dös haat dyr Herr schoon gsorgt. Ja, für n Trechtein war s ayn Hötz, wie yr meine Burschn gschlachtt. Ztrettn, zmäntschn taat dyr Herr in dyr Torggl Judau ganz.
16. Drüber wain i; Zäher, fliesstß! Woher kaem für mi ayn Troost? Meine Leut seghnd aau kain Müg, denn dyr Feind haat allss in n Grif.
17. Zien ringt d Höndd, schreit Helfio, aber niemet steet iem bei. Rundum bringt dyr Trechtein Feindd; Jaaggen nemend s in de Zang. Ruslham ist für ien all weilete ayn Schandflök wordn.
18. Freilich ist dyr Herr in n Recht, bin iem schließlich unglos wordn. Lostß, ös Völker, seghtß meinn Schmertz: Meine Jungen habnd s verschlöppt.
19. Um Verbünddte haet i gsuecht, aber allss ließ mi in n Stich. Meine Priester, d Fürstn aau, die gverschmachtnd in dyr Stat, gsuechend um öbbs z össn grad, grad um s bloosse Überlöbn.