Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5

Altes Testament

Neues Testament

De Klaglieder 1 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Wee, wie ainsam leit dö Stat, daa wo s iewet gwuedlt von Leut! Wie ayn Witib ist s decht wordn; galt so vil ainst in dyr Welt! Haauptstat war s von mannign Volk; ietz mueß s selber unter d Froon.

2. Bei dyr Nacht hoert s s Reern nit auf. Zäher rinnend über s Gsicht. Kainer troestt s, wo s früehers gminnt. D Freundd verrietnd s und seind ietz Feindd.

3. Judau achetzt in dyr Fremdd, als Verbannling in dyr Froon. Einzwickt unter Fremde seind s, und kain Meitt lang haat s sein Rue. Dös pässt yn de altn Feindd: Fuxn tuend s is, wo s grad geet.

4. Trauern tuend all Wög auf Zien. Niemdd meer wandert ja eyn s Föst. Seine Toerer seind veroedt. Aau de Priester weeklagnd grad. D Mädln grumend si; ja d Stat höngt ganz laidig umaynand.

5. De Bedrönger seind obnauf; s Hoehste ist s für ire Feindd. D Hartsal haat dyr Trechtein gschickt, weil s is übertribn haat, d Sündd. D Leut dyrvon seind ietz verschlöppt in d Verbannung, waiß grad wo.

6. Furt ist alle Pracht von Zien. Wie ayn Hirsch, wo nix meer finddt, kemmend mir de Dietwärt vür: Aane Frastmunt, laß und frat fielnd s von selbn eyn n Feind eyn d Höndd.

7. In dyr Drangsal, in dyr Noot, daa denkt Ruslham halt zrugg an seinn Reichtuem: Lang ist s her! Gholffen gögn önn Feind haat niemdd. Herentgögn, dyr Feind haat glacht: "Dö haat s sauber ietz dyrwischt!"

8. Ruslham hiet närrisch gsünddt; dösswögn ist s ayn Scheuhen wordn. Wer s vereert haat, wenddt si ab, habnd s ja blooß und gnacket gseghn. Selber seufetzt s, draet si danhin.

9. Unflaat pappt an n Saaum von n Gwand; nie haet s glaaubt, däß s so weit kaem. So tief sinken; wie geit s dös? Niemdd steet irer bei und troestt s. Trechtein, schaug diend auf mein Noot! Was dyr Feind sir blooß dyrlaaubt?!

10. Kemmen taat dyr Feind und grif glei als Eersts naach ire Schätz. Zueschaugn gmueß s, wie haidnischs Gschwerl glei eyn s Heiligtuem ein gmueß, hietst ys ien doch unterschafft, däß s öbbs z tuenn habnd mit dyr Gmain.

11. Ruslham verschmachtt um Broot, hamstert und gibt seine Schätz grad um s schiere Überlöbn. Trechtein, schau decht, wie s myr geet; i bin diend de örmste Sau!

12. Aau ös Andern auf n Wög, rüert enk gar nit denn mein Schmertz? So öbbs Args werdtß selttn seghn! Antaan haat myr dönn dyr Herr, wie sein Gluetzorn loosbraach daadl.

13. Er gschickt Feuer aus dyr Hoeh, und dös fraaß meinn Kerper auf. Yn de Füess glögt er ayn Gläss, däß s mi übr und z über ghaut. Ainsam, oed haat er mi gmacht, krank und siech, däß nix meer hilfft.

14. Schwaer ist s Joch zwögns meiner Sündd, wie s dyr Herr mir aufglögt haat. Drucken tuet s yso auf s Gnägg, däß i schierger niemer kan. Preisgöbn haat dyr Trechtein mi; mit meinn Widerstand ist s aus.

15. Meine Röckn halffend nix; für dös haat dyr Herr schoon gsorgt. Ja, für n Trechtein war s ayn Hötz, wie yr meine Burschn gschlachtt. Ztrettn, zmäntschn taat dyr Herr in dyr Torggl Judau ganz.

16. Drüber wain i; Zäher, fliesstß! Woher kaem für mi ayn Troost? Meine Leut seghnd aau kain Müg, denn dyr Feind haat allss in n Grif.

17. Zien ringt d Höndd, schreit Helfio, aber niemet steet iem bei. Rundum bringt dyr Trechtein Feindd; Jaaggen nemend s in de Zang. Ruslham ist für ien all weilete ayn Schandflök wordn.

18. Freilich ist dyr Herr in n Recht, bin iem schließlich unglos wordn. Lostß, ös Völker, seghtß meinn Schmertz: Meine Jungen habnd s verschlöppt.

19. Um Verbünddte haet i gsuecht, aber allss ließ mi in n Stich. Meine Priester, d Fürstn aau, die gverschmachtnd in dyr Stat, gsuechend um öbbs z össn grad, grad um s bloosse Überlöbn.

20. Herr, schau abher auf mein Noot! Grad non brinnen tuet s in mir. Daa geet s zue, i kan s nit sagn, weil i halt so unglos war. Draussn fallt allssand in n Krieg, und herinnet wüett de Pest.

21. Lustert, wie i kreist, o Herr; beisteen tuet myr freilich niemdd! D Feindd habnd s ghoert, wie s mir schlecht geet. Däßst ys du warst, ist ien Freud. Trechtein, drae önn Spieß decht um; haast doch künddt, däßst dös ainst tuest!

22. Schaug dyr iener Booset an; straaf s für d Sünddn wie ietz mi! I waiß niemer ein non aus; i bin förtig mit dyr Welt.