12. Dyr Jaaggen gsait yn dyr Rachl, däß yr ayn Brueder von irn Vatern ist und yn dyr Rebika ir Sun. Daa lief s dyrvon und gverzölt dös yn irn Vatern.
13. Wie dyr Läbän dös über n Jaaggenn, yn n Sun von seiner Schwöster, ghoert, lief yr iem zgögn; er ghalst und gabusst n und naam n mit eyn sein Dyrhaim. Dyr Jaaggen gverzölt yn n Läbän de gantze Gschicht.
14. Daa gerwidert iem dyr Läbän: "Nän, sag, du bist wirklich mein aigns Fleish und Bluet!" Wie dyr Jaaggen aangfaer ayn Maanet bei iem dort war,
15. gsait dyr Läbän zo iem: "Umysünst brauchst myr nit dienen, aau wennst mein Brueder bist. Also, sag myr, wasst verlangst!"
16. Dyr Läbän hiet zwo Töchter; de ölter hieß Lehy und de jünger Rachl.
17. D Lehy war rinnauget, d Rachl aber war guet baut und ayn recht ayn Schoene.
18. Dyr Jaaggen hiet d Rachl lieb, und drum gsait yr: "Also, naacherd dien i dyr um de jünger Tochter Rachl sibn Jaar lang."
19. Dyr Läbän gentgögnt: "Guet, lieber gib i s dir als wie yn aynn Andern. Bleibst also daa!"
20. Dyr Jaaggen garechtt also um d Rachl sibn Jaar lang. Weil yr s liebhiet, gmaint yr, es wärnd grad ayn Öttlych Täg.
21. Dann afer gsait yr zo n Läbän: "Also, gib myr ietz mein Weib; de Zeit ist umhin, und i mech s ietz heirettn."
22. Daa lued dyr Läbän allss umydum zo dyr Hoohzyt ein.