11. denn es haisst ja in dyr Schrift: "So waar i löb, spricht dyr Trechtein, vor meiner gaat si ieds Knie beugn; und ayn Ieder gaat önn Herrgot preisn."
12. Also gaat ayn Ieds von üns vor n Herrgot ob sir selber Rechnschaft ablögn.
13. Richt myr von Noetn niemer +aynander! Göbtß lieber Obacht, däßß yn n Bruedern kainn Anstooß göbtß und iem nit z Fall bringtß!
14. Weil i önn Herrn Iesenn kenn, halt i föst dyrfür, däß nix an sir schoon unrain ist. Unrain ist s grad für dönn, der wo s yso betrachtt.
15. Wennst mit öbbs, wasst isst, bei deinn Bruedern anstoesst, handdst schoon niemer naach dyr Lieb. Laaß durch dös, wasst isst, nit ainn verloorngeen, für dönn wo +aau dyr Heiland gstorbn ist!
16. Dös Guete, woß ös habtß, sollt decht nit aynn schlechtn Ruef kriegn.
17. Denn s Reich Gottes höngt nit an n Össn und Trinken, sundern an dyr Gotsgfölgigkeit, an Frid und Freud in n heilign Geist.
18. Und wer yn n Kristn +yso dient, ist yn n Herrgot gfällig und werd von de Menschn gachtt.
19. Ströbn myr also daa drum, was yn dyr Aintracht nutzt und de Gmain fürbaßbringt!
20. Reiß nit wögn Speisnfraagn s Werch Gottes ein! Ayn iede Speis ist rain; aber dös ist nix, wenn öbber durch sein Össn bei aynn Bruedern anstoesst.