Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16

Altes Testament

Neues Testament

D Roemer 14 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Nemtß dönn an, der wo in n Glaaubn recht öngstlich ist, aane däßß mit iem über seine Ansichtn streittß!

2. Dyr Ain maint, +allss derffeb myn össn, dyr Öngstliche aber isst kain Fleish nit.

3. Wer ayn Fleish isst, sollt nit dönn verachtn, der wo s aechtt; und wer kain Fleish isst, der sollt dönn nit richtn, der wo s schoon isst, denn dyr Herrgot haat n angnummen.

4. Wie känntst n du önn Diener von aynn Andern richtn? Sein +Verdinger entscheidt diend, was yr tuet mit iem. Gnaun yso ist s aau bei n Trechtein: Er kan n ghaltn, und dös tuet yr aau.

5. Dyr Ain lögt auf bestimmte Täg Werd; bei dönn Andern ist ain Tag wie dyr ander. Ayn Ieder aber mueß von seiner Ansicht überzeugt sein.

6. Wer aynn bestimmtn Feirtyg haltt, tuet s zuer Eer von n Herrn. Der, wo +allss isst, tuet s zuer Eer von n Herrn, denn er dankt yn n Herrgot dyrbei. Wer mannigs nit isst, der unterlaasstß s zuer Eer von n Herrn; und er dankt aau yn n Herrgot.

7. Kains von üns löbt für sich selbn, und kains stirbt aau für sich selbn.

8. Wann myr löbnd, dann ist s für n Herrn; wenn myr sterbnd, ist s aau für n Herrn. Ob myr löbnd older sterbnd, ghoern myr yn n Herrn.

9. Denn dyr Krist ist gstorbn und wider löbndig wordn, däß yr Herr ist über Löbndige und Toote.

10. Zwö verurtltst dann deinn Bruedern? Und du, wie kanst n du verachtn? Mir werdnd doch allsand non bei n Herrgot grichtsmaessig,

11. denn es haisst ja in dyr Schrift: "So waar i löb, spricht dyr Trechtein, vor meiner gaat si ieds Knie beugn; und ayn Ieder gaat önn Herrgot preisn."

12. Also gaat ayn Ieds von üns vor n Herrgot ob sir selber Rechnschaft ablögn.

13. Richt myr von Noetn niemer +aynander! Göbtß lieber Obacht, däßß yn n Bruedern kainn Anstooß göbtß und iem nit z Fall bringtß!

14. Weil i önn Herrn Iesenn kenn, halt i föst dyrfür, däß nix an sir schoon unrain ist. Unrain ist s grad für dönn, der wo s yso betrachtt.

15. Wennst mit öbbs, wasst isst, bei deinn Bruedern anstoesst, handdst schoon niemer naach dyr Lieb. Laaß durch dös, wasst isst, nit ainn verloorngeen, für dönn wo +aau dyr Heiland gstorbn ist!

16. Dös Guete, woß ös habtß, sollt decht nit aynn schlechtn Ruef kriegn.

17. Denn s Reich Gottes höngt nit an n Össn und Trinken, sundern an dyr Gotsgfölgigkeit, an Frid und Freud in n heilign Geist.

18. Und wer yn n Kristn +yso dient, ist yn n Herrgot gfällig und werd von de Menschn gachtt.

19. Ströbn myr also daa drum, was yn dyr Aintracht nutzt und de Gmain fürbaßbringt!

20. Reiß nit wögn Speisnfraagn s Werch Gottes ein! Ayn iede Speis ist rain; aber dös ist nix, wenn öbber durch sein Össn bei aynn Bruedern anstoesst.

21. Dös taugt nix, wenn öbber Fleish isst older Wein trinkt older was dyrwöll tuet, wenn s seinn Bruedern strauchen laasst.

22. Wennst von öbbs überzeugt bist, sollst ys aau vor n Herrgot sein. Saelig, wer kainn Gwissnswurm haat, wenn yr syr öbbs vergunnt!

23. Wer aber zweiflt und öbbs dienert isst, der ist grichtt, weil s nit aus n Glaaubn kimmt. Was aber nit aus n Glaaubn gschieght, ist ayn Sündd.