1. Dyr Weissag Elies aus Tispn in Gilet spraach zo n Ähäb: "So waar dyr Herr löbt, dyr Got von Isryheel, yn dönn was i dien: De naehstn Jaar gaat s wöder rögnen non tauen, men Sach, i saget s."
2. Dyrnaach ergieng yn n Herrn sein Wort an n Eliesn:
3. "Gee von daader oosterwärts und verstöck di an n Bach Keritt ooster n Jordn!
4. Von dönn Bach kanst aushertrinken; und yn de Kraahenn haan i angschafft, däß s di dortn dyrnörnd."
5. Dyr Elies gieng zue und taat, was dyr Trechtein angschafft hiet. Er gwandert eyn n Bach Keritt ooster n Jordn umhin und blib dort.
6. De Kraahenn brangend iem eyn dyr Frueh wie auf Nacht ayn Broot und Fleish zueher; und trinken kunnt yr von n Bach ausher.
7. Ayn Äucht drauf aber gatrücklt dyr Bach aus, weil s in n Land nit grögnt.
8. Daa ergieng yn n Herrn sein Wort an n Eliesn:
9. "So; ietz geest auf Zärfet bei Sidn umhin und bleibst dort! I haan dös daa ent schoon mit ayner Witib deichslt, däß s di versorgt."
10. Also gieng yr auf Zärfet umhin. Wie yr dort eyn s Stattoor hinkaam, lief iem ayn Witib über n Wög, dö wo ayn Holz zammgaklaubt. Er gabitt s: "Mechetst myr nit ayn Weeng ayn Wasser zo n Trinken bringen?!"
11. Wie s netty drum gangen wär, rief yr irer naachhin: "Ayn Stückl Broot wär aau non recht!"
12. Aber is gsait grad: "So waar dyr Herr, dein Got, löbt: I haan überhaaupt nix meer als wie ayn Handvoll Möl in dyr Truhen und ayn Weeng ayn Öl in n Krueg. Ietz klaub i grad non ayn Par Knüchtln zamm und gee haim, und naacherd koch i mir und meinn Buebn non öbbs. Dös öss myr non, und naacherd werd s hübsch gar sein mit üns."