17. D Lehy war rinnauget, d Rachl aber war guet baut und ayn recht ayn Schoene.
18. Dyr Jaaggen hiet d Rachl lieb, und drum gsait yr: "Also, naacherd dien i dyr um de jünger Tochter Rachl sibn Jaar lang."
19. Dyr Läbän gentgögnt: "Guet, lieber gib i s dir als wie yn aynn Andern. Bleibst also daa!"
20. Dyr Jaaggen garechtt also um d Rachl sibn Jaar lang. Weil yr s liebhiet, gmaint yr, es wärnd grad ayn Öttlych Täg.
21. Dann afer gsait yr zo n Läbän: "Also, gib myr ietz mein Weib; de Zeit ist umhin, und i mech s ietz heirettn."
22. Daa lued dyr Läbän allss umydum zo dyr Hoohzyt ein.
23. Auf Nacht aber naam yr sein Tochter Lehy und schob s iem unter, und er gwont irer bei.
24. Dyr Läbän gaab sein Dirn Silpy yn seiner Tochter Lehy als Dirn.
25. Mein, und eyn dyr Frueh kaam s auf, däß s d Lehy war! Daa grödt dyr Jaaggen önn Läbän an: "Du, was haast myr n daa antaan, hän? Haan i dyr öbbenn nit zwögns dyr Rachl dient? Zwö haast mi n yso ausgschmirt?"