21-24. Ceryddaist y balch melltigedigSy’n torri d’orchmynion o hyd.Tyn ymaith eu gwawd, cans fe gedwaisDy farnedigaethau i gyd.Er bod tywysogion yn f’erbyn,Myfyriaf ar dy ddeddfau di.Dy farnedigaethau sydd hyfryd,Ac maent yn gynghorwyr i mi.Rutherford 76.76.D
25-28. Yn ôl dy air, O Arglwydd,O’r llwch adfywia fi.Atebaist fi o’m cyni;Dysg im dy ddeddfau di.Eglura ffordd d’ofynion,Myfyriais arni’n hir.Yn ôl dy air, cryfha fi;Anniddig wyf yn wir.
29-32. Boed twyll ymhell oddi wrthyf,Dy gyfraith yn gonglfaen.Dewisais ffordd ffyddlondeb;Dy farnau rhois o’m blaen.Na wawdia fi; cofleidiaisDy dystiolaethau coeth.Dilynaf ffordd d’orchmynion,Cans gwnaethost fi yn ddoeth.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
33-36. O Arglwydd, dysg im ffordd dy ddeddfau;Caf wobr o’u cadw o hyd;A gwna fi’n ddeallus i gadwDy gyfraith â’m calon i gyd.Mae llwybr d’orchmynion mor hyfryd:Gwna imi ei gerdded bob dydd.Tro fi at dy farnedigaethau,Ac oddi wrth elw di-fudd.
37-40. Tro ymaith fy llygaid rhag gwagedd,A bydded i’th air fy mywhau.Cyflawna i’th was dy addewidI bawb sydd i ti’n ufuddhau.Tro ymaith y gwawd rwy’n ei ofni,Oherwydd dy farnau sydd iawn.Yr wyf yn dyheu am d’ofynion,O adfer fi i fywyd llawn.Henryd 87.87.D
41-44. Rho dy ffafr a’th iachawdwriaethIm, yn ôl d’addewid daer;Ac atebaf bawb o’m gwawdwyr,Cans gobeithiais yn dy air.Na ddwg air y gwir o’m genau;Yn dy farnau di, fy Nuw,Y gobeithiais; am dy gyfraith:Cadwaf hi tra byddaf byw.
45-48. Rhodio a wnaf yn rhydd oddi amgylch;Ceisiais dy ofynion di.Rhof dy gyfraith i frenhinoedd,Heb gywilydd arnaf fi.Ymhyfrydaf yn d’orchmynion,Ac rwyf yn eu caru hwy.Rwyf yn parchu dy holl ddeddfau,A myfyriaf arnynt mwy.Mount of Olives 87.87.D
49-52. Cofia d’air, y gair y gwnaethostImi ynddo lawenhau.Hyn fu ’nghysur ym mhob adfyd:Fod d’addewid di’n bywhau.Er i’r rhai trahaus fy ngwawdio,Cedwais i bob deddf a roed.Cefais gysur yn dy farnau,Ac fe’u cofiais hwy erioed.
53-56. Digiais wrth y rhai sy’n gwrthodDy lân gyfraith di, fy Nuw,Cans i mi fe fu dy ddeddfau’nGân ble bynnag y bûm byw.Cofiaf d’enw y nos, O Arglwydd;Cadw a wnaf dy gyfraith di.Hyn sydd wir: i’th holl ofynionCwbl ufudd a fûm i.Cwmgiedd 76.76.D
57-60. Ti yw fy rhan, O Arglwydd;Addewais gadw d’air.Rwy’n erfyn, bydd drugarog,Yn ôl d’addewid daer.At dy farnedigaethauFy nghamre a drof fi,A brysio a wnaf i gadwDy holl orchmynion di.
61-64. Dy gyfraith nid anghofiais,Os tyn yw clymau’r fall,Ac am dy farnau cyfiawnMoliannaf di’n ddi-ball.Rwyt ffrind i bawb sy’n cadwD’ofynion di. Mae’r bydYn llawn o’th gariad, Arglwydd;Dysg im dy ddeddfau i gyd.Eirinwg 98.98.D
65-68. Yn unol â’th air, Arglwydd, gwnaethostDdaioni i mi. Dysg i’th wasIawn farnu, cans rwyf yn ymddiriedYn llwyr yng ngorchmynion dy ras.Fe’m cosbaist am fynd ar gyfeiliorn;Yn awr wrth dy air rwyf yn byw.Da wyt, ac yn gwneuthur daioni.Dysg imi dy ddeddfau, O Dduw.
69-72. Parddua’r trahaus fi â chelwydd,Ond cadwaf d’ofynion o hyd.Trymhawyd eu calon gan fraster,Ond dygodd dy gyfraith fy mryd.Mor dda yw i mi gael fy nghosbiEr mwyn imi ddysgu dy air!Mae cyfraith dy enau’n well imiNa miloedd o arian ac aur.Crug-y-bar 98.98.D
73-76. Dy ddwylo a’m gwnaeth; rho im ddeallI ddysgu d’orchmynion; fe bairLawenydd i bawb sy’n dy ofniFy ngweld yn gobeithio yn dy air.Mi wn fod dy farnau yn gyfiawn,Ac nad oedd dy gosb ond gwaith gras.O tyrd i’m cysuro â’th gariad,Yn ôl dy addewid i’th was.
77-80. Er mwyn im gael byw, rho drugaredd,Cans hoffais dy gyfraith i gyd.Celwyddau’r trahaus cywilyddier,Ond ar dy ofynion mae ’mryd.Boed i’r rhai a’th ofnant droi atafI wybod dy farnau, fy Nuw;A bydded, rhag fy nghywilyddio,Dy ddeddfau o’m mewn tra bwyf byw.Eifionydd 87.87.D
81-84. Rwy’n dyheu am iachawdwriaeth;Yn dy air gobeithio a wnaf.Hir ddisgwyliaf am d’addewid,A dywedaf, “Pryd y cafFy nghysuro?” Rwy’n crebachuMegis costrel groen mewn mwg,Ond dy ddeddfau nid anghofiaf.Barna di f’erlidwyr drwg.