1. Duw y duwiau, yr Arglwydd cu,gan lefaru a alwodd,O godiad haul hyd fachlud hwn,yr hollfyd crwn cyffrodd.
2. O fryn Sion y daeth Duw naf,hon sydd berffeithiaf ddinas,Mewn tegwch a goleuni mawr,a llewych gwawr o’i gwmpas.
3. Doed rhagddo’n Duw, na fid fel mud,o’i flaen fflam danllud ysed:A mawr dymestloedd iw gylch ef,pan ddel o nef i wared.
4. Geilw ef am y nefoedd fry,a’r ddaiar obry isom,I gael baru ei bobloedd ef,fal hyn rhydd lef am danom.
5. O cesglwch attaf fi fy saint,y rhai drwy ryddfraint brydferth:A wnaethan ammod a myfi,a’i rhwymo hi drwy aberth.
6. A phan ddangoso mintai nefei farnau ef yn union,Sef Duw fydd yn barnu ei hun,yr unic gun sydd gyfion.
7. Clyw di fy mhobl, traethaf yn ffraethdystiolaeth yn dy erbyn,Dithau Israel: ac iawn yw,Duw, sef dy Dduw a’th ofyn.
8. Ni chai di am yr ebyrth tau,na’th boeth offrymau gerydd:Nac am na baent hwy gar fy mron,y cyfryw roddion beunydd.