1. Dywedodd Judith wrthynt: “Gwrandewch arnaf yn awr, gyfeillion. Cymerwch y pen hwn a'i grogi ar fur uchaf eich amddiffynfa.
2. Pan wawria'r bore, a'r haul yn codi dros y ddaear, cymerwch bawb ohonoch eich arfau rhyfel a mynd, pob gŵr cadarn, allan o'r dref; a rhowch arweinydd arnynt, fel pe baech ar fynd i lawr i'r gwastatir yn erbyn gwersyll yr Asyriaid; ond peidiwch â mynd i lawr.
3. Fe gymer yr Asyriaid eu holl arfwisgoedd, a mynd i'w gwersyll a dihuno cadfridogion byddin Asyria; ac fe redant hwythau fel un gŵr i babell Holoffernes, ond ni ddônt o hyd iddo. Yna fe syrth ofn arnynt, a ffoant rhagoch.
4. Ond dilynwch hwy, chwi a holl drigolion ffiniau Israel, a dinistriwch hwy wrth iddynt ffoi.
5. Ond cyn i chwi wneud hyn, galwch ataf Achior yr Ammoniad, er mwyn iddo gael gweld ac adnabod y gŵr a fychanodd dŷ Israel ac a'i hanfonodd ef atom ni, fel y tybiai, i'w farwolaeth.”
6. Galwasant Achior o dŷ Osias; a phan ddaeth, a gweld pen Holoffernes yn llaw un o wŷr y gynulleidfa, syrthiodd ar ei wyneb fel un heb anadl.
7. Wedi iddynt ei godi, syrthiodd wrth draed Judith ac ymgrymu ger ei bron a dweud, “Bendigedig wyt ti trwy holl bebyll Jwda, ac ym mhob cenedl! Daw ofn dirfawr ar bawb a glywant dy enw.
8. Yn awr, adrodd imi hanes y cwbl a wnaethost yn ystod y dyddiau hyn.” A dyma Judith yn sefyll yng nghanol y bobl ac yn adrodd iddo'r cwbl yr oedd hi wedi ei wneud o'r dydd yr aeth allan hyd y foment yr oedd yn siarad â hwy.
9. Wedi iddi orffen, bloeddiodd y bobl â llais uchel, nes bod sŵn eu llawenydd yn atseinio trwy eu tref.