1. Yna gorchmynnodd Holoffernes ei harwain hi i mewn i'r ystafell lle'r oedd ei lestri arian, ac arlwyo ger ei bron o'i ddanteithion, ac o'i win iddi ei yfed.
2. Dywedodd Judith, “Nid wyf am fwyta dim ohonynt, rhag ofn bod hynny'n drosedd; ond bydd peth o'r bwyd y deuthum ag ef gyda mi yn ddigon.”
3. Yna dywedodd Holoffernes wrthi, “Ond os palla'r hyn sydd gennyt, o ble y cawn ddim tebyg i'w roi iti? Oherwydd nid oes yn ein plith neb o'th genedl di.”
4. Atebodd Judith, “Cyn wired â'th fod yn fyw, f'arglwydd, ni fyddaf fi, dy gaethferch, wedi dibennu'r hyn sydd gennyf cyn i'r arglwydd drwy fy llaw i gyflawni ei fwriad.”
5. Arweiniodd gweision Holoffernes hi i'r babell, a chysgodd hyd ganol nos; yna cododd tua gwyliadwriaeth y bore.
6. Anfonodd neges at Holoffernes fel hyn: “Os gwêl f'arglwydd yn dda, gorchmynned ganiatáu i'th gaethferch fynd allan i weddïo.”
7. Gorchmynnodd Holoffernes nad oedd ei osgordd i'w rhwystro hi. Arhosodd hi yn y gwersyll am dri diwrnod, a phob nos byddai'n mynd allan i ddyffryn Bethula ac yn ymdrochi wrth y ffynnon ddŵr ger y gwersyll.
8. Wedi dod i fyny o'r dŵr byddai'n deisyf ar Arglwydd Dduw Israel i hyrwyddo'i chynllun i adfer plant ei bobl.
9. Byddai'n dychwelyd wedi ei phuro'i hun, ac yn aros yn y babell nes iddi gymryd pryd o fwyd gyda'r nos.
10. Ar y pedwerydd dydd, gwnaeth Holoffernes wledd i'w gaethweision ei hun, ond nid estynnodd wahoddiad i'r rhai oedd wrth eu dyletswydd.