20. Yn awr, O ARGLWYDD ein Duw, gwared ni o'i afael ef, ac yna caiff holl deyrnasoedd y ddaear wybod mai ti yw'r ARGLWYDD, tydi yn unig.”
21. Anfonodd Eseia fab Amos at Heseceia a dweud, “Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel: Oherwydd i ti weddïo arnaf ynghylch Senacherib brenin Asyria,
22. dyma'r gair a lefarodd yr ARGLWYDD yn ei erbyn ef:“ ‘Y mae'r forwyn, merch Seion, yn dy ddirmygu,yn chwerthin am dy ben;y mae merch Jerwsalem yn ysgwyd ei phen ar dy ôl.
23. Pwy wyt ti yn ei ddifenwi ac yn ei gablu?Yn erbyn pwy yr wyt yn codi dy lais?Yr wyt yn gwneud ystum dirmygusyn erbyn Sanct Israel.
24. Trwy dy weision fe geblaist yr ARGLWYDD, a dweud,“Gyda lliaws fy ngherbydaudringais yn uchel i gopa'r mynyddoedd,i bellterau Lebanon;torrais y praffaf o'i gedrwydd, a'r dewisaf o'i ffynidwydd;euthum i'w gwr uchaf, ei lechweddau coediog;
25. cloddiais ffynhonnau ac yfed eu dyfroedd;â gwadn fy nhroed sychais holl ffrydiau'r Neil.”
26. “ ‘Oni chlywaist i mi wneud hyn erstalwm,ac i mi lunio hyn yn y dyddiau gynt?Bellach rwy'n ei ddwyn i ben;bydd dinasoedd caerog yn syrthioyn garneddau wedi eu dinistrio;
27. bydd y trigolion, a'u nerth yn pallu,yn ddigalon ac mewn gwarth,fel gwellt y maes, llysiau gwyrdda glaswellt pen towedi eu deifio gan wynt y dwyrain.’
28. ‘Rwy'n gwybod pryd yr wyt yn codi ac yn eistedd,yn mynd allan ac yn dod i mewn,a'r modd yr wyt yn cynddeiriogi yn f'erbyn.
29. Oherwydd dy fod yn gynddeiriog yn f'erbyn,a bod sŵn dy draha yn fy nghlustiau,fe osodaf fy mach yn dy ffroena'm ffrwyn yn dy weflau,a'th yrru'n ôl ar hyd y ffordd y daethost.’
30. “Bydd hyn yn arwydd i ti, Heseceia. Eleni bwyteir yr hyn sy'n tyfu ohono'i hun, a'r flwyddyn nesaf yr hyn sydd wedi ei hau ohono'i hun; ac yn y drydedd flwyddyn cewch hau a medi, a phlannu gwinllannoedd hefyd a bwyta'u ffrwyth.