37. “Daniel, Daniel,” gwaeddodd Habacuc, “cymer y bwyd a anfonodd Duw iti.”
38. Atebodd Daniel, “Cofiaist amdanaf, O Dduw. Ni chefnaist ar y sawl sy'n dy garu.”
39. Cododd Daniel a bwyta. Yna aeth angel yr Arglwydd â Habacuc yn ôl ar unwaith i'w le ei hun.
40. Daeth y brenin ar y seithfed dydd i alaru am Daniel. Wedi dod at y ffau ac edrych i mewn, dyna lle'r oedd Daniel yn eistedd.
41. Gwaeddodd y brenin â llais uchel, “Mawr wyt ti, O Arglwydd Dduw Daniel! Nid oes Duw arall ond tydi.”
42. Yna tynnodd ef i fyny, a thaflodd i'r ffau y rhai oedd wedi ceisio achos i'w ladd. Ac ar unwaith fe'u traflyncwyd hwy o flaen ei lygaid.