23. dechreuodd Heliodorus ddwyn ei fwriad i ben.
24. Ond gydag iddo ef a'i osgordd arfog gyrraedd y man gerllaw'r drysorfa, dyma Benarglwydd yr ysbrydion a phob gallu yn peri gweledigaeth mor arswydus nes troi pawb a fentrodd yno gyda Heliodorus yn llipa gan ofn, wedi eu syfrdanu gan allu Duw.
25. Gwelsant farch ysblennydd iawn ei harnais, a marchog erchyll ei wedd ar ei gefn; rhuthrodd y march yn wyllt ar Heliodorus ac ymosod arno â'i garnau blaen. Yr oedd marchog y weledigaeth yn gwisgo arfwisg gyfan o aur.
26. A heblaw hwnnw, fe ymddangosodd dau ddyn ifanc arall eithriadol eu nerth a hardd iawn eu gwedd ac ardderchog eu gwisg. Safodd y ddau hyn o boptu i Heliodorus, gan ei fflangellu'n ddi-baid a bwrw arno ergydion lawer.
27. Cwympodd ef yn sydyn i'r llawr â thywyllwch dudew o'i amgylch. Fe'i codwyd yn ddiymdroi, a'i osod mewn cadair gludo.
28. A dyma'r dyn, a oedd ychydig ynghynt wedi dod i mewn i'r drysorfa honno gyda gosgordd niferus a'i holl warchodlu arfog, yn cael ei gludo allan yn ddiymadferth gan ddynion oedd yn cydnabod yn agored benarglwyddiaeth Duw.
29. Tra oedd ef, o achos y weithred ddwyfol, yn gorwedd yn fud a heb unrhyw obaith am adferiad,
30. yr oedd yr Iddewon yn bendithio'r Arglwydd am iddo ogoneddu ei fangre gysegredig mewn ffordd mor wyrthiol. Yr oedd y deml, a fuasai ychydig ynghynt yn llawn ofn a chynnwrf, yn awr, o achos ymddangosiad yr Arglwydd hollalluog, yn gyforiog o lawenydd a gorfoledd.
31. Ac yn fuan ceisiodd rhai o gymdeithion Heliodorus gan Onias alw ar y Goruchaf, a rhoi o'i raslonrwydd ei fywyd i ddyn oedd yn ddiau ar dynnu ei anadl olaf.
32. Yr oedd yr archoffeiriad yn ofni y barnai'r brenin fod yr Iddewon wedi cyflawni rhyw ddichell yn achos Heliodorus, ac o ganlyniad fe offrymodd aberth dros adferiad y dyn.
33. Wrth iddo gyflawni'r aberth dyhuddol, ymddangosodd yr un dynion ifainc i Heliodorus drachefn, wedi eu dilladu yn yr un gwisgoedd, a sefyll yno a dweud, “Mawr y bo dy ddiolch i'r archoffeiriad Onias, oherwydd o'i achos ef y mae'r Arglwydd yn rasol wedi rhoi dy fywyd iti.
34. A thithau, a ddioddefodd fflangell y nef, rho wybod i bawb am rym nerth Duw.” Ac wedi dweud hynny diflanasant.