1. Yn y flwyddyn 149 daeth yn hysbys i Jwdas a'i wŷr fod Antiochus Ewpator yn dod gyda'i luoedd i ymosod ar Jwdea,
2. a bod Lysias, ei ddirprwy a phrif weinidog ei lywodraeth, gydag ef; yr oedd gan hwn yn ychwaneg fyddin Roegaidd yn cynnwys un cant ar ddeg o filoedd o wŷr traed, pum mil a thri chant o wŷr meirch, dau eliffant ar hugain a thri chant o gerbydau wedi eu harfogi â phladuriau.
3. Ymunodd Menelaus hefyd â hwy, ac aeth ati yn dra ffuantus i gymell Antiochus i fynd yn ei flaen; ond yr oedd ei fryd nid ar achub ei wlad ond ar gael ei gynnal yn ei swydd.
4. Ond cyffrôdd Brenin y brenhinoedd ddicter Antiochus yn erbyn y gŵr pechadurus hwnnw, ac wedi i Lysias ddod â thystiolaeth i ddangos mai ef oedd achos yr holl drafferthion, gorchmynnodd y brenin ei gymryd i Berea a'i ddienyddio yn null arferol y dref honno.
5. Y mae yno dŵr tua thri medr ar hugain o uchder, yn llawn lludw; ar y tŵr hwn yr oedd dyfais ar lun cylch yn disgyn ar ei ben o bob tu i mewn i'r lludw.
6. Yno y maent yn codi ac yn gwthio i ddinistr unrhyw un a gafwyd yn euog o ysbeilio temlau neu o ryw ddrwgweithred ysgeler arall.
7. Dyna'r dynged a oddiweddodd Menelaus, torrwr y gyfraith; bu farw ond ni chafodd fedd,
8. a hynny'n hollol gyfiawn; oherwydd am iddo bechu llawer ynghylch yr allor y mae ei thân a hyd yn oed ei lludw yn ddihalog, mewn lludw y daeth i'w dranc ei hun.
9. Aeth y brenin yn ei flaen yn llawn traha barbaraidd, gan fwriadu dangos i'r Iddewon bethau gwaeth na dim a ddigwyddodd yn amser ei dad.
10. Pan hysbyswyd Jwdas o hyn, gorchmynnodd i'r bobl alw ar yr Arglwydd ddydd a nos ar iddo estyn ei gymorth, yn awr yn anad untro arall, i rai oedd ar gael eu hamddifadu o'u cyfraith, o'u gwlad ac o'u teml sanctaidd;
11. ac ar iddo beidio â gadael i'w bobl, ar ôl yr ysbaid a gawsai yn ddiweddar i gael ei hanadl ati, syrthio dan fawd y Cenhedloedd cableddus.
12. Yn unfryd ac ynghyd aethant ati i ymbil ar yr Arglwydd trugarog, gan wylofain ac ymprydio a gorwedd ar eu hyd am dridiau'n ddi-ball; ac yna calonogodd Jwdas hwy a'u cymell i sefyll gydag ef.
13. Ar ôl cydymgynghori ar ei ben ei hun â'r henuriaid, penderfynodd beidio ag aros nes i fyddin y brenin ddod i mewn i Jwdea a meddiannu'r ddinas, ond mynd allan yn hytrach a dwyn yr ymrafael i ben trwy gymorth Duw.
14. A chan ymddiried y dyfarniad i Greawdwr y bydysawd, anogodd ei wŷr i ymdrechu'n wrol hyd angau dros y cyfreithiau, y deml, y ddinas, eu gwlad a'u ffordd o fyw. Gwersyllodd yn ardal Modin.
15. Rhoddodd yr arwyddair “Duw biau'r fuddugoliaeth” i'w wŷr, ac wedi dethol y dynion ifainc dewraf, ymosododd liw nos ar bencadlys y brenin a lladd hyd at ddwy fil o'r milwyr yn y gwersyll. Yn ogystal, trywanodd i farwolaeth yr eliffant blaenaf, ynghyd â'i ofalwr.
16. Erbyn y diwedd yr oeddent wedi llenwi'r gwersyll â braw a chynnwrf, ac aethant oddi yno yn fuddugoliaethus.
17. Ar doriad dydd yr oedd y gwaith wedi ei gwblhau, trwy gymorth ac amddiffyniad yr Arglwydd.
18. Wedi'r profiad hwn o feiddgarwch yr Iddewon, rhoes y brenin gynnig ar gymryd eu hamddiffynfeydd trwy ystrywiau.